Maar dan nog; is het, het grote plaatje overziend, goed of juist of slim of hoe je het ook wil noemen?

Ik denk toch van niet. Ik denk ook dat verreweg de meeste mensen daar zo in staan.

In Amerika is het heel normaal dat in staten met veel Hispanics ook in het Spaans campagne wordt gevoerd.

Maar in Amerika gaat men uit van ‘inclusiveness’. Iedereen hoort erbij en is Amerikaan. En het is niet zo dat de regering van El Salvador of Mexico actief probeert loyaliteit aan het nieuwe gringo-dominated vaderland tegen te gaan.

Ook hoeft een Guatemalteekse Amerikaan niet in militaire dienst in het land van zijn ouders.

En het domme verdelende woord allochtoon is in Amerika onbestaanbaar. Iedereen is Amerikaan. Desnoods een Italiaanse Amerikaan of Koreaanse Amerikaan, maar Amerikaan.

Binnen die werkelijkheid kan ik me goed verkiezingsposters in andere talen dan de meerderheidstaal voorstellen.

Maar in Nederland zijn we te hard bezig om iets van nation building voor elkaar te krijgen. Om een gemeenschappelijk idioom te ontwikkelen. En een taal is daarin een machtig instrument.

Daarnaast ademt een Turkstalige poster een handdoek-in-de-ring-gevoel uit: integratie is mislukt. Er zijn parallelle samenlevingen. Dus die kunnen we net zo goed maar gewoon in ‘hun eigen taal’ aanspreken. Ze horen er toch niet bij.

En wie bedien je met zo’n poster? De meeste jongere maatschappelijk actieve Turken spreken vloeiend Nederlands en diegenen die na lange tijd de taal nog niet machtig zijn hebben blijkbaar dermate weinig interesse in het reilen en zeilen van het land waarin ze wonen dat je je dan ook afvraagt waarom ze überhaupt zouden willen stemmen. Ook is deze categorie kiezers dermate afhankelijk van hoe ze door derden, zoals de partijen met de Turkstalige posters, selectief geïnformeerd worden dat ze onmogelijk een reëel beeld van het politieke aanbod kunnen krijgen. Dit kan leiden tot een vertekende uitslag en past in een structuur waarbinnen cliëntelisme welig kan tieren.

Nu weet ik dat veel Turken zich naast Turk en Nederlander ook nadrukkelijk Amsterdammer voelen. Ik weet zeker dat velen ook ervaren dat de verkiezingen net zozeer over hen gaan als over Amsterdammers met Edammer wortels.

De Turkse identiteit is een dikke en dat is niet goed of slecht maar het is zo. Een fact of life. Veel Amsterdammers zullen altijd een flinke emotionele band met Turkije houden. Het is wereldvreemd of gevoelloos om ze dat aan te wrijven. Daarnaast kan de culturele en economische band met een belangrijk land als Turkije nuttig zijn. Zolang allerlei politieke en religieuze clubjes maar verre van elke besluitvorming in Nederland kunnen worden gehouden kan de optelsom positief zijn.

Maar verkiezingsposters in het Turks zijn op alle vlakken een verkeerd signaal. En dan heb ik nog niet eens aangestipt dat het ook nog eens door veel Turkse Amsterdammers als geringschattend kan worden ervaren.

Geen stemadvies dus op partijen die Turkstalige posters plakken.

Ik stem sowieso niet meer op partijen. Het is me te ongrijpbaar. De machinaties binnen politieke clubs heb ik niet in de hand en ik durf me er niet meer goed door te laten vertegenwoordigen. Ik kan onvoldoende instaan voor hun keuzes. Ik stem op personen. In dit geval wel op iemand die op de lijst staat van een van de partijen die Turkse posters plakken. Een Amsterdammer van Turkse komaf overigens. Maar ondanks zijn partij deze keer.