Mooiste track is Moment of Surrender, een kalm, bedachtzaam nummer dat leunt op de bass line van Adam Clayton en het rustige drummen van Larry Mullen jr. De manier waarop het refrein wordt gezongen, meerstemmig als een soort urban gospel (als deze term tenminste bestaat), geeft iets berustend. Het heeft iets weg van I Still haven’t found what I’m Looking For, met als verschil dat dit nummer met wat fantasie nog wel eens over een zelfmoordterrorist in de Londense metro zou kunnen gaan.Dat is natuurlijk het probleem van Bono, de rockster / Messias, die nog steeds met muziek de wereld probeert te redden. Zoveel ambitie maakt je kwetsbaar en daar ging het deze week mis.Het bedrijf U2 – want een band van dat formaat is ook een bedrijf, of merknaam - is om belastingtechnische redenen gevestigd in Amsterdam, aan de Herengracht. Daarnaar gevraagd zei Bono iets banaals, menselijks en destructiefs: ‘Ik betaal al genoeg belasting.’Hoewel de belastingconstructie al jaren bestaat en bekend is, vielen Ierse media en bloggers er nu over, net nu het nieuwe album uit is. Een belastingontduikende Messias? Dat is hypocriet. Je kunt niet de Derde Wereld willen redden, maar zelf zo min mogelijk belasting betalen. De Ierse Debt and Development Coalition (DDCI), waar Concern, Trocaire, Oxfam en een serie Katholieke organisaties deel van uit maken, protesteerde in zake U2 bij de Ierse ministers van Financiën.
Arm U2. Maar de paradox tussen kunstenaar en zakenman is al oud, en plaatst U2 in een lange traditie. Misschien begon het wel met Taxman, van The Beatles (Should five per cent appear too small/ Be thankful I don’t take it all). The Rolling Stones woonden vervolgens de hele jaren zeventig om financiële redenen niet in Groot-Brittannië. In de jaren tachtig gingen allerlei popsterren failliet na pogingen tot belastingontduiking (MC Hammer- kent u hem nog?).
De manager van U2, Paul McGuiness, had een soeverein antwoord: U2 verdient over de hele wereld geld en betaalt over de hele wereld belasting. Zie je wel, U2 deelt haar weelde, een beetje zoals Jezus het brood deelde onder de bevolking. Toch nog de Messias.