Het resultaat is een film waarin landschap zo intens aanwezig is, breed én in close-up, dat het een personage wordt, niet blind ‘mooi’ zoals in een goedkoop kostuumdrama, maar herinnerend aan de hyperrealistische wijze waarop Stanley Kubrick midden jaren zeventig land, kastelen en mensen in Noord-Yorkshire voor Barry Lyndon fotografeerde, zodat het filmbeeld op een Gainsborough of een Constable lijkt. Vinterberg en Christensen gaan meer impressionistisch te werk. Dat is vooral te zien in de overgang van pastorale visies op de heuvels en kliffen van Wessex, rond 1870, naar de gezichten en derhalve het innerlijke leven van de personages, schaapsherder Gabriel Oak en landeigenares Bathsheba Everdene en, het moet gezegd, de meest weerzinwekkende sergeant Troy denkbaar. Dat snorretje. Die mistige blik. Zijn huid zo bleek dat hij doorschijnend wordt. Wat een Engelsman. Wat Bathsheba in hem ziet, het blijft een raadsel.
In ieder geval roert er iets in haar in het bos tijdens de beroemde verleidingsscène, ‘one of the most astonishing and memorable tours de force in English fiction’, zoals de Thomas Hardy-kenner John Bayley schrijft in zijn introductie in mijn ‘New Wessex-editie’ van Far from the Madding Crowd. Vooruit, met haar soldaatje en zijn zwaard en zijn knalrode uniform is Bathsheba, nu eigenares van een boerderij die ze heeft geërfd, in een afgelegen, ongerept stukje natuur in de heuvels, ‘dotted at this season with tall thickets of brake thern, pump and diaphanous from recent rapid growth, and radiant in hues of clear and untainted green’. En dit is precies hoe die twee Denen de scène in hun film in beeld brengen. Bathsheba gloeit, Troy is een en al rapid growth, zwaard in de hand. Helaas is er geen rups op haar boezem die hij met een zwiep van zijn wapen eraf haalt. Wel een lok van haar haar, waardoor alle weerstand bij haar weg is. En voor ze het weet, heeft hij haar gekust.
Ondertussen is Gabriel, man van het land die Bathsheba aan het begin van het verhaal tevergeefs ten huwelijk vraagt, waar hij altijd is: aan het werk tussen de andere arbeiders in dienst van de sterke vrouw die toch zo makkelijk tussen de boomvarens naar adem snakt wanneer een cliché van een man haar verleidt.
De ontlading is enorm wanneer Bathsheba en Gabriel dan eindelijk met elkaar trouwen, of zoals in de film elkaar behoorlijk maar dan ook zeer behoorlijk kussen (we hebben het hier tenslotte over de filmsterren Matthias Schoenaerts en Carey Mulligan). De climax van Far from the Madding Crowd is pure romantiek, maar niet goedkoop, omdat je de ontlading kunt voelen. Ze valt niet voor hem zoals ze voor Troy was gevallen, overweldigd door de illegaliteit van de verleiding. Tussen haar en de herder is een openheid; achter hen strekt Dorset zich uit, zo ver het oog reikt.
Te zien vanaf 7 mei
Beeld: De ontmoeting van Bathsheba (Carey Mulligan) en Troy (Tom Sturridge) in het bos in Far from the Madding Crowd (Filmdepot)