Londen – Mijn eerste vaccinatie door een soldaat was een mislukking. Tijdens mijn diensttijd, dertig jaar geleden, viel ik flauw na een bcg-injectie in de Frederik Hendrik-kazerne nabij Venlo. De tweede verliep een stuk minder gênant. Een jonge soldate diende me vorige week donderdagavond het Oxford-vaccin van AstraZeneca toe in de bibliotheek van het Charlton House, het oude buitenhuis van King James I in Zuidoost-Londen.

Een week eerder had ik middels een sms’je van de huisartsenpraktijk een uitnodiging gekregen. Het kan nog sneller. Een bevriende koster en Times-journalist, net als ik een late veertiger, kreeg een tekstbericht met de vraag of hij vier uur later langs kon komen voor een prik, dit op loopafstand van zijn woning. Het typeert de can-do-mentaliteit die aan de basis staat van de Britse vaccinatiestrategie: mensen moeten zo snel mogelijk een prik krijgen, of het nu in een landhuis, een supermarkt of een bibliotheek is. Een spilfunctie is er voor huisartsen.

Het vaccineren tegen het coronavirus is vanaf het eerste moment een Brits succesverhaal. De Britten waren de eersten die het Pfizer-vaccin goedkeurden, wat tot gemor leidde op het vasteland. Hugo de Jonge verweet de Britten zelfs het vertrouwen in vaccins te ondermijnen door ‘bochten af te snijden’. Dat bleek onzin te zijn. Begin dit jaar werd vervolgens duidelijk dat de Britten doeltreffender hadden onderhandeld met de Brits-Zweedse farmaceut AstraZeneca dan de Europese Unie had gedaan. Zelfs Guy Verhofstadt, Mister EU, bekritiseerde Brussel.

Angela Merkel en Emmanuel Macron zetten openlijk hun vraagtekens bij het Britse vaccin, en besloten het te verbieden voor 65-plussers. Nederland deed hetzelfde. Maar wat bleek: het tweederangs ‘Oxford’ werkte beter dan het negen keer zo dure goedje van Pfizer. Schoorvoetend trokken Europese landen het verbod in. Ook het alom bekritiseerde besluit van de Britten om zo veel mogelijk mensen een eerste prik te geven in plaats van minder mensen twee prikken is inmiddels overgenomen op het vasteland.

Vooral vanuit Duitsland is er bewondering voor het Britse injectiewonder. ‘We beneiden you’, kopte Bild. In Die Welt zei Londen-correspondent Thomas Kielinger ‘een nationale kruistocht’ te aanschouwen, voorkomend uit een ‘diepgeworteld instinct een onzichtbare indringer te verslaan’. Voor de Duitsers, schreef hij, is Groot-Brittannië nu de volwassene, een referentie aan het pas verschenen boek Why the Germans Do It Better: Notes from a Grown-up Country van John Kampfner. Zelden is een boek zo snel achterhaald geweest.