Mark Linkous, de man achter Sparklehorse, is een zonderlinge zuiderling die jarenlang een teruggetrokken bestaan leidde in de bossen van zijn thuisstaat Virginia. Hij heeft een hekel aan steden en aan veel contact met mensen. Hij heeft meer met de dieren in zijn omgeving en met zijn grote passie, motorrijden. Dat, en het maken van ambachtelijk in elkaar geknutselde gitaarliedjes is voor de schuwe artiest de beste manier om zijn innerlijke demonen te bestrijden. Dat dit niet altijd even goed lukt, blijkt uit een ongelukkige overdosis die hem tien jaar geleden voor korte tijd in een rolstoel deed belanden.
Na zijn vorige album It’s a Wonderful Life (2001) maakte apathie zich van Linkous meester. Starend naar de knoppen in zijn studio kwam hij tot niks. Bezorgde vrienden grepen in, haalden hem weg uit Virginia en brachten hem naar een afgelegen plek in de bergen van North Carolina. Linkous vond wel de energie om het album Fear Yourself (2003) van de manisch-depressieve Daniel Johnston te produceren.
Genoeg zelfvertrouwen om weer eigen materiaal op te nemen krijgt hij door producer DJ Danger Mouse (de helft van het duo Gnarls Barkley). Linkous luistert naar diens niet officieel uitgebrachte The Grey Album, een wonderbaarlijke samensmelting van The Black Album van Jay Z en The White Album van The Beatles. Als Fab Four-fans krijgen ze contact, besluiten met elkaar te gaan werken en dat leidt tot drie nieuwe tracks: Sparklehorse is nieuw leven ingeblazen. Dreamt for Lightyears in the Belly of a Mountain is het resultaat en het eerste officiële wapenfeit op eigen naam in vijf jaar. Linkous krijgt behalve van Danger Mouse steun van Tom Waits, Joan Wasser en Flaming Lips-drummer Steven Drozd. Het is geen compleet nieuw album: vier songs verschenen al eerder op speciale releases en dus is meer dan de helft van de 53 minuten min of meer tweedehands.
De muziek is eigenzinnig en sprookjesachtig, de nummers zijn valium voor de ziel. Ze bieden troost, klinken melancholisch maar bemoedigend en zijn vrijwel altijd vriendelijk. Net als de dromerige, poëtische teksten met een kinderlijk naïef karakter: ‘But if you was a horse/ I could help you with your chains/ I could ride you through the fields/ By your fiery mane’ (Shade and Honey).
De eerste helft van het album, na de opening, overtuigt het minst, vanwege het vlakke gehalte van drie achtereenvolgende nummers met het saaie See the Light als afsluiter. De rest bevat de afwisseling en gedrevenheid die van Linkous verwacht wordt. Zo bieden het stevige Ghost in the Sky en It’s Not So Hard een mooi tegenwicht aan het ingetogen Return to Me en het ontroerende instrumentale titelnummer. Dreamt for Lightyears in the Belly of a Mountain is de vierde opeenvolgende Sparklehorse-cd van hoge kwaliteit. Misschien dat het Linkous helpt het vertrouwen in zichzelf op peil te houden.
Sparklehorse, Dreamt for Lightyears in the Belly of a Mountain. Capitol/EMI.
Concert: 23 oktober, Melkweg, Amsterdam