De man op het eerste billboard met die vraag lijkt me niet makkelijk blij te maken. Een sombere, harde man in driedelig pak, in zijn hand een opgestoken paraplu. Een man die dus denkt dat er regen komt, want op de foto valt geen druppeltje waar te nemen, ook geen glanzend asfalt. Een man die dagelijks zijn paraplu opsteekt, weer of geen weer. Een man die vroeger een gleufhoed droeg en ‘zakenman’ werd genoemd, wat even louche als eerbaar klonk, naar keuze. Tsja, blij maken? Als hij een goede ondernemer was, dan h†d-ie alles al: vrouw, kinderen, minnares, auto, vakantie, apparatuur. Squash en Armani zijn zijn aftrekposten. Alleen plezier erin, in wat dan ook, lijkt hem te ontbreken. Maar nou noem je ook het aller-, allermoeilijkste om te geven. Nee, deze man kun je niet meer blij maken. Onbegonnen werk.
Hoe dan de tweede keer te antwoorden op: ‘Hoe maak je een ondernemer blij?’, zo'n driehonderd meter verderop? Ditmaal ging het om een kapper, in witte jas, een schaar in de jaszak. Tsja. Als een kapper al niet blij is dat hij geen vakbekwame kapper is maar ‘een ondernemer’ (wat iets hoger schijnt te worden aangeslagen, al is het maar voor je dochtertje in de klas: ‘Mijn vader is ondernemer’), dan moet hij zich laten omscholen tot bakker of bloemist, maar je zag hem al denken dat dat ¢¢k niks was.
Beiden leken me mannen met ontevreden vrouwen.
Ik kon de kwestie niet voor hen oplossen, want er stond niets bij, geen telefoonnummer, geen aanmoedigend woord uit de bijbel. Op de achterkant van de billboards stond bij de paraplu-ondernemer een plattegrond van de binnenstad van Amsterdam en bij de kapper een rechtswinkel voor kinderen en jongeren die ‘nu nog gratiser was’. Het laatste vooral leek me van de regen in de drup.
Zo'n vraag kan je op gezette tijden lelijk lastigvallen.
Toen ik een paar dagen later het antwoord zag, werd ik plotseling onredelijk kwaad. Natuurlijk heeft het reclamebureau het volste recht om de kunst van het opbouwen van spanning af te kijken van scenarioschrijvers, boekenschrijvers en componisten. Het is waar ze voor worden betaald: ‘Weet je, jongens, we stellen eerst de vraag zonder antwoord. Dat komt een paar dagen later. Zonder de vraag.’ Het ei van Columbus!
Het luidde: ‘Met 3,8% op zijn creditgeld.’
Natuurlijk: meer geld. Maak je daar nu echt iemand blij mee? Nee natuurlijk, maar ik was zo kwaad - niet omdat de paraplu nu was dichtgeklapt - maar omdat ze de kapper een grote zwarte snor hadden gegeven. Die verdomde banken, ze beloven je meer geld, maar met zo'n snor sta je je leven lang voor paal. Blij maken!!