Dat gaat, zou men denken, tamelijk ver.
Een half jaar na deze serie erotisch aangebrande documentaires deed de Fiod (de Fiscale Inlichtingen- en Opsporings Dienst) een inval bij de diverse vestigingen van het Geerts-imperium, in het vermoeden dat daar op niet geheel reguliere wijze het belastingbiljet werd ingevuld.
Even later presenteerde RTL4 een tweede serie documentaires. De serie heette dit keer Belastingen: de stand van zaken. Andermaal gepresenteerd door de omnipotente Catherine Keijl.
Keijl schetste in deze serie een vernietigend beeld van een totaal ontspoorde overheidsdienst die maar aanrotzooit zonder dat er van enige democratische controle sprake is, die allerlei eerbare ondernemingen de nek heeft omgedraaid en die al diverse zakenlieden tot zelfmoord heeft gedreven.
De titelrol zweeg in alle talen. Maar ook deze serie is, zo blijkt nu, door voornoemde studio Martis geproduceerd, een organisatie die behalve documentaires ook pornofilms voor de firma van ‘Dikke Charles’ Geerts placht te vervaardigen.
De conclusie kan geen andere zijn dan dat de onderwereld erin is geslaagd om de commerciele omroep te infiltreren, en wel op een wijze die Sergio Berlusconi een rooie kop van schaamte zou geven.
Zo niet RTL4. Die heeft laten weten met de betreffende firma ‘heel plezierig zaken’ te hebben gedaan, waarbij de producent ‘een betrouwbare partner’ is gebleken.
‘Geerts zelf kwam in de reeks niet aan het woord, maar wel zijn pr-adviseur Hans Knoop’, bericht Het Parool. De oplettende toeschouwer en de directie van RTL4 had dus kunnen weten dat het zaakje stonk.
Hans Knoop en ‘Dikke Charles’ Geerts? Is dat niet het illustere tweetal dat justitiele amok probeerde te maken tegen die Antwerpse schepen die liever had dat haar stad een van Geerts’ sekspaleizen bespaard zou blijven?
Die actie is mislukt. De actie om de Nederlandse commerciele omroep tot een hoerenkast te vertimmeren verliep echter even succesvol als anoniem.
Tot het moment dat Bart Middelburg, misdaadverslaggever van Het Parool, aan het speuren sloeg. Zijn redactie plaatste zijn bevindingen verleden zaterdag op de voorpagina. Terecht, want hier is immers sprake van een schandaal van de eerste orde.
Een tweede schandaal is dat tot op heden over de affaire wordt gezwegen. Geen kamerlid dat er kamervragen over heeft gesteld. Geen dagblad dat - met bronvermelding, desnoods zonder bronvermelding - op Middelburgs bevindingen is ingegaan.