Er wordt opvallend veel gerookt en gedronken op het nieuwe album van Kovacs. De Eindhovense zangeres, inmiddels bekend van Duitsland tot in Oekraïne, lijkt niet alleen terug te blikken op een zo te horen tamelijk destructieve relatie, ze heeft ook een voorkeur voor vergelijkingen met onder meer wijn. Daarnaast klinkt ze zélf ook doorrookt op haar best, zoals in het afsluitende Final Song.
Haar muziek is zeer uitgekiend gearrangeerd: kaal waar nodig, groots en orkestraal waar mogelijk. Beluister je dit tweede album van Kovacs van begin tot eind, dan ga je van Parijse burleske naar oostelijk Berlijnse techno en met een omweg langs jazz en soul. De invloeden van Nancy Sinatra en Shirley Bassey zijn nooit ver weg, maar dat geldt ook voor de geest van John Barry, de man achter de zwierige muziek bij menig avontuur van James Bond.
Soms vallen muziek en tekst samen. It’s the Weekend klínkt naar een loom en lui weekend (ook hier: onder invloed). Veel spannender is de donkere onheilspreek Mama & Papa. En vooral: Black Spider. Het doet een beetje denken aan Polar Bear van het Ierse Therapy?, dat een neurose beschreef en ook neurotisch klónk: steeds dat gekmakende zelfde kleine cirkeltje, een nummer vast in zijn eigen kooi. Black Spider heeft dat ook. Kovacs beschrijft de verstikkende werking van een even dwingende als ongelijke relatie. ‘Trapped in a web of a lovesick spider/ Words weave her in from major to minor/ He’s building her up, taking it higher/ He’ll never let go, he will never untie her’. Ondertussen is het nummer zelf ook verstikkend, vast als het zit aan een repetitief motiefje.
Het werkt, zoals het hier en op veel plekken ook werkt dat Kovacs’ teksten kort, hoekig en direct zijn, met weinig ruimte voor verbeelding en een grote nadruk op ritme en binnenrijm. Beste voorbeeld: ‘He’s a dick, he’s a dick/ He’s addicted/ To another lady’. Nee, dit is geen afscheid als goede vrienden. De popgeschiedenis is vergeven van de relatiebreuknummers: ze zijn het enige logische vervolg op liefdesliedjes. Soms zijn ze berustend, soms bitter. Wat Kovacs zingt is een fraaie combinatie: bitter in tekst, berustend in voordracht.
‘My baby left today/ He’s outside, in the rain/ looking for you’. Maar dan wel onderkoeld, zwoel. Geen nadruk, geen uithaal. Als je oppervlakkig luistert, zou het zomaar een vrolijk nummer kunnen zijn.
Kovacs, Cheap Smell (Warner). Kovacs speelt onder meer op 22 september in Podium Victorie, Alkmaar en 16 december in Paradiso, Amsterdam