‘In onze samenleving heeft de jeugd de laatste dertig jaar niets van zich laten horen. Met uitzondering van de Occupy-beweging is passiviteit schering en inslag. Ik hoop dat ze wakker worden. Er zijn ernstige problemen: drone-aanvallen, corporatieve belastingfraude, racisme. Het gaat mis.’

Juist Jane Fonda, ‘Hanoi Jane’, past mooi in de pr-praatjes van Sutherland. Net als zij destijds is Katniss Everdeen (Jennifer Lawrence), hoofdpersoon in de film waarin Sutherland speelt, verscheurd tussen twee werelden: elite en rijkdom tegenover lage afkomst en armoede. De setting is een door schrijfster Suzanne Collins gecreëerd anti-utopisch Amerika waarin het regime van Snow de mensen in de ‘districten’ onder de duim houdt door hen te verdoven met populair vermaak, vooral de spectaculaire realityshow The Hunger Games. Hierin bevechten vertegenwoordigers van de districten elkaar op leven en dood in een kunstmatig gecreëerde arena waarin de spelmakers elementen als weersomstandigheden en artificiële roofdieren manipuleren om het allemaal nog spannender te maken. Ook de liefdesrelaties tussen de deelnemers zijn gestuurd, zodat feit en fictie niet van elkaar zijn te onderscheiden.

Anders dan de eerste film van de trilogie is Catching Fire niet alleen een romantisch tienersprookje in de trant van de Twilight-boeken en -films. Het werk, geregisseerd door Francis Lawrence die eerder vooral opviel met muziekvideo’s, is een ‘echte film’, mooi grauw gefotografeerd en spannend en op complexe wijze verteld, met personages die voor keuzes staan die direct verwijzen naar ontwikkelingen in de maatschappij. Engagement, ja. Intrigerend is bijvoorbeeld de vraag of Katniss een revolutionaire leider zal worden, of wil worden. Deze vraag wordt pas in het laatste deel van Collins’ serie beantwoord, maar in Catching Fire is de twijfel al voelbaar. Ze is verliefd op medestrijder Peeta (Josh Hutcherson), maar de suggestie dat ze haar jeugdliefde Gale (Liam Hemsworth) nog in haar hart draagt, is al die tijd aanwezig.

Ook relevant is de kwestie van vrije wil: heeft Katniss als speler in dit spel überhaupt de mogelijkheid om haar eigen lot te bepalen? Zelfs wanneer de revolutie van de districten tegen het Capitool een feit is, lijkt ze vooral een pion in een strijd die zich niet alleen in de districten afspeelt, maar juist in het domein van de realityshow waarin propaganda en indoctrinatie bepalend zijn.

Deze film voelt in alles relevant. Sutherlands oproep aan jonge mensen om nu eens wakker te worden is naadloos van toepassing op Katniss Everdeen. Haar wereld staat in brand. Mensen zijn arm, hebben geen rechten en worden gepacificeerd met massavermaak. Katniss is jong, verliefd, een heldin. Het antwoord op de vraag of ze de verantwoordelijkheid van een revolutionair op zich zal nemen is in het laatste beeld van Catching Fire suggestief aanwezig. Of zegt die titel eigenlijk al genoeg? Ik ken het antwoord niet, ik ben daarom meteen verder gaan lezen in Mockingjay, deel drie van The Hunger Games.

Nu te zien

Beeld: Independent Films BV