Het blijft veel mannen, maar ook vrouwen, die niet voetballen, verbazen: een vrouw die van voetbal houdt en erover meelult. ‘Tja, je hebt ook wel iets mannelijks’, hoor ik regelmatig. Rare associatie, denk ik dan.
Grappig is dat de voetballers zelf bijna nooit raar reageren als ik hen interview. Zij denken over de vraag na en niet over de persoon die hem stelt en geven antwoord. Vooral spelers aan de top, zoals bij Ajax, Heerenveen, PSV of Feyenoord, jong en oud, vinden het prima dat een vrouw het ‘mannelijke’ werk doet.
Zij praten in hun gebruikelijke ‘voetbaltaal’ en passen zich niet ineens aan omdat ik voor ze sta.
Heel anders reageerde die man op de tribune tijdens De Graafschap 2 - Ajax 2. ‘Wat doe jij hier?’ vroeg hij. We zaten naast elkaar, allebei met een blocnote in de hand. ‘Ik moet een verslag van de wedstrijd maken voor Het Parool.’ De wedstrijd vorderde en ik hield keurig bij wat er gebeurde. Af en toe keek ik opzij en zag dat de man me schaapachtig aankeek. Hij leek verward.
‘Is er iets?’ vroeg ik uiteindelijk in de rust.
‘Nou’, begon hij hakkelend, ‘je schrijft voor Het Parool.’
‘Ja’, antwoordde ik beleefd.
‘Dat is toch een grote Amsterdamse krant?’ vroeg hij.
‘Ja’, zei ik nu enigszins ge‰rgerd.
‘Maar als je voor een grote krant als Het Parool over Ajax schrijft, moet je dan geen verstand van voetbal hebben?’
‘Ja’, antwoordde ik beleefd. ‘Het is zeker handig om iets van voetbal te weten.’
De man keek me aan alsof ik de vraag niet had begrepen.
‘Wat doet u eigenlijk, bent u ook journalist?’ vroeg ik vervolgens.
‘Ik ben rapporteur voor de KNVB’, antwoordde mijn buurman trots.
‘Maar moet iemand dan geen verstand van voetbal hebben om rapporteur te zijn voor de KNVB?’ vroeg ik.
Ge‹rriteerd keek de man me aan. Hij gaf geen antwoord. De tweede helft bleef de plek naast me leeg.