Zo hebben de koeien op hun beurt de koeiengekte niet aan zichzelf te wijten. Maar ook als je heden ten dage de tanden in een ogenschijnlijk onschuldig kippepootje zet of zelfs maar een eitje oppeuzelt, maak je je aan genocide schuldig.
Ja, wij zijn allemaal criminelen, zelfs het ouwe vrouwtje dat braaf de eenden voert. Wist u trouwens dat iemand die in de paringstijd de eenden te vreten geeft, een crimineel in het kwadraat is? Het zit zo.
In een gezond ecosysteem verdeelt de bronstige mannetjeseend zijn aandacht tussen het zoeken naar voedsel (insekten) en het neuken van de wijfjes. Wordt hij echter gevoerd, dan neukt hij met volle snavel aan een stuk door, zonder te merken dat de wijfjes onder fladderende vleugels een voor een verzuipen.
Vind u dat erg? Zo is de mens. Wij zijn niet alleen crimineel, we zijn bovendien sentimenteel. Het kwade doende dromen wij van het goede. Ons superieure verstand heeft ons tot koning der natuur gekroond, maar ervan genieten kunnen wij niet. Wij koketteren met ons geweten en wij willen zowel regeren als deugen. Wij zijn pathetisch, tot kotsens toe.
Pas tegen de tijd dat wij mensen zelf de pest krijgen, zal onze ware aard naar boven komen. De sterkste zal, torende op een berg van lijken, uit het diepst van zijn hart ‘victorie’ kraaien.
Wordt zo eindelijk de ware realist geboren?