Bij dat gejuich verstomde de twijfel over de juistheid van de keuze, en vervlogen ook de donkere wolken die uit het juryrapport opstegen. Die logen er niet om. De juryleden maakten gehakt van het merendeel van de 213 inzendingen, in het bijzonder van de schilders (‘2D-kunstenaars’) onder hen: ‘belabberd’, ‘middelbare-school niveau’, ‘epigonisme’, ‘zijn er dan geen goede schilders in Nederland?’ – enzovoorts.
De uitreiker van de prijzen, minister Plasterk, haalde die kwalificaties met smaak aan. Zij passen naadloos in de teneur van zijn nieuwe beleidsplan, dat weer zwaar leunt op de conclusies van ‘Second Opinion’, die kranige zelf-evaluatie in boekvorm van de kunst-subsidie sector. Het systeem werkt ‘contraproductief’, het bevoordeelt kunst en kunstenaars niet, maar marginaliseert ze, het laat toptalent ontluiken, maar brengt het niet werkelijk tot bloei. De Groene Amsterdammer wees vorige week ook al op die paradox.
En daarmee lijkt de uitslag te verklaren. De beste kunstenaar, de gedoodverfde winnaar, Sung Hwan Kim, kreeg de tweede prijs, omdat de jury meende ‘dat hij er toch wel zou komen’ – en dus de stimulans van de Prix de Rome niet werkelijk nodig had. Maartje Korstanje en Claire Harvey kregen een basisprijs, omdat je niet in één zin het gebrek aan kwaliteit van de ‘gewone’ beeldende kunst (sculptuur en schilderen) in Nederland kunt bewenen om vervolgens één van de twee vertegenwoordigers daarvan kunt bekronen.
Bleef over: Viviane Sassen. Uitstekende fotografe, bevindt zich op de grens van mode, reclame en kunst, is origineel, zorgvuldig, vakkundig, betrokken (Afrika!) en (jazeker) mediageniek. Deze prijswinnares kan iedereen het idee geven dat het met de kunsten in Nederland – als je de categorieën maar een beetje breed neemt – toch nog best wel goed zit.
Links:
[Interview Maartje Kortanje](../../../2007/21/PrixdeRomeMaartjeKorstanje)
[Interview Claire Harvey](../../../2007/23/PrixdeRomeClaireHarvey)