Ze woont samen met haar vriend, maar ze is als de dood dat hij haar zonder make-up ziet. Als ze een keer geen seks wil, weet ze dat hij teleurgesteld zal zijn, en stuurt ze hem de volgende dag selfies met haar bloesje open geknoopt plus een vlammetje als emoticon. Constant leeft ze in angst en onzekerheid. Trillend zegt ze: ‘Ik kan het me echt niet veroorloven nog één ding fout te doen.’
Alice (Anna Kendrick) is de ‘darling’ van kunstenaar Simon (Charlie Carrick). Over deze Simon moeten we het hebben. Om te beginnen is duidelijk dat hij zoveel van zichzelf houdt dat hij zich er zalig onbewust van is wat zich afspeelt in het gevoelsleven van zijn vriendin. Hij is een rotzak van de eerste orde, een wandelend cliché van ‘giftig’, zo iemand die je een kaakslag wil toedienen een minuut na de eerste ontmoeting. Waarom Alice bij hem blijft, is een raadsel.
Dat de debuterende Engelse regisseur Mary Nighy deze Simon zo stereotiep schetst, stoort niet, evenmin als de plotlijnen die ze niet helemaal tot ontwikkeling laat komen of een vertelritme dat ze niet altijd onder controle heeft. Want Alice is de echte ster van deze show, dat wil zeggen: Kendrick. Dit is verreweg haar beste werk sinds ze in 2009 doorbrak met een rol naast George Clooney in Up in the Air. Ze heeft iets grappigs en breekbaars, net als haar personage in haar nieuwe film.
Alice ontlokt automatisch sympathie, maar de suggestie is dat ze daar niet op zit te wachten, op zoek als ze is naar haar eigen kracht. Nighy houdt de camera aan het begin van de film dicht bij de hoofdpersoon, zodat wij – net als Simon – bij haar zijn zonder dat we echt doordringen tot wie ze echt is. We kijken verwonderd naar hoe ze enthousiasme faket als Simon seks wil. Of als ze tegen hem zegt: je bent de beste, je bent zo briljant, je bent amazing. We lachen met haar twee hartsvriendinnen als Alice vertelt dat ze een seksdroom over een ober had en dat ze zich daar enorm schuldig over voelt. Maar even later, tijdens een paar dagen in een vakantiehuisje in het bos samen met de vriendinnen, bereikt de crisis een hoogtepunt. Omdat Alice niet meer op z’n appjes reageert, daagt Simon onverwacht bij het huisje op. Alice rent naar de badkamer om met een hand bevend van angst eyeliner aan te brengen.
Langzaam vindt ze verlossing van Simon én de tirannieke camera; Nighy toont haar tijdens de vakantie steeds meer van een afstand. Mooi is dat we zo juist inzicht krijgen in dat geheime leven, in Alice’ gevangenschap. Voetnoot. De film kan heel grappig zijn. Simon kookt voor de drie vrouwen. Enorme steaks natuurlijk. Een vriendin zegt: je gaat ons nog de gekkekoeienziekte geven.
Te zien vanaf 23 maart