‘Doordat Moria is afgebrand, is iedereen ons vergeten’, jammert Fehrad, een Afghaanse op het Viktoria Plein in Athene. Doodmoe is ze, haar drie kinderen zijn dat ook. Haar man is verdronken tijdens de oversteek naar Lesbos. Ze kreeg na twee jaar wachten een status, vertrok van Lesbos, en zit nu met vele andere lotgenoten op dat plein. Want verder is er niets voor deze mensen.

De eerste Covid-19-besmetting in Moria – twee weken voor de brand – werd geconstateerd bij een vluchteling uit Somalië die ook op dat plein had gezeten. Alleen. Al z’n vrienden zaten nog in Moria. Dus keerde hij terug. Liever in een hel mét vrienden, dan zonder. Er komen tussen de twintig en dertig vluchtelingen per maand om die reden van Athene terug naar Lesbos. Moria nr. 1 is in vlammen opgegaan, Moria nr. 2 mogen ze niet in.

Terwijl de rampjournalisten naar Lesbos zwermden, kapseisde een bootje, deze keer bij Kreta. Drie doden, 56 ‘gered’, overgebracht naar Moria nr. 2. Nul aandacht. Er werd wéér gemeld over wéér twee illegale pushbacks op zee door de Griekse kustwacht, die wéér werden ontkend door de Griekse regering. Nul aandacht. Tijdens het speciale ‘Moria Debat’ op donderdag 10 september betwijfelden vvd en cda of die berichten over die pushbacks waar waren. De Griekse premier zegt immers de hele tijd van niet. Kennelijk hadden ze de reportages van The New York Times en The Guardian niet gelezen, die al vanaf mei met meer dan onomstotelijk bewijs berichten over deze criminele praktijken van de Griekse politie op land, en van de kustwacht op zee.

In de eerste week na de brand verschenen op Griekse sociale media beelden van zwaar mishandelde Afghanen en Syriërs die uit wanhoop hadden besloten de Balkanroute te nemen: te voet door Albanië, Servië, Bosnië, Kroatië naar Duitsland en verder. Nul aandacht. Een Afghaanse familie bij de Evros werd door de Griekse politie opgepakt, hun geld en telefoons en tassen werden afgenomen, alleen met wat ze aan hadden werden ze met geweld de grens met Turkije over geduwd. Nul interesse daarvoor.

Maandagochtend 6 oktober vertrok een vliegtuig van de Nederlandse activisten van WE GAAN ZE HALEN naar Lesbos om te proberen 189 vluchtelingen van Lesbos naar Nederland te brengen. Nul aandacht. Ze mochten van de Griekse regering niet landen, ‘om veiligheidsredenen’. Ze moesten uitwijken naar Athene. Het wgzh-team reisde per nachtboot naar Lesbos. Beetje aandacht.

‘Ik wil ook terug naar Lesbos’, zucht Fehrad.

Het aantal in 2020 getelde doden en vermisten op de Middellandse Zee was deze week, volgens het Missing Migrants Project (IOM), 675