Leicestershire Police noemt het initiatief, waar andere korpsen met interesse naar kijken, een bezuinigingsmaatregel. Onderzoek naar inbraken kost veel tijd, oplossen is moeilijk en wanneer er een inbreker voor de rechter komt, is de straf meestal laag. Enkele jaren geleden wees een onderzoek bij 43 korpsen uit dat agenten slachtoffers van een inbraak steeds vaker aanraden om zelf maar op onderzoek uit te gaan. De politie, lijdend aan straatvrees, beperkt zich liever tot ‘bureauonderzoek’, waarbij men misdaden telefonisch tracht op te lossen.

Inbraken kunnen grote gevolgen hebben voor burgers, maar voor de Britse politie valt het onder de noemer ‘traditionele misdaad’. Dat is geen aanbeveling. Onlangs beweerde Sara Thornton, hoofd van de raad van politiecommissarissen, dat agenten minder aandacht zullen schenken aan ‘traditionele misdaden’ als inbraak, diefstal, vernieling, geweldpleging en verstoren van de openbare orde. Het is een afscheid van het concept ‘diender’, waarbij de agent in wezen een burger in uniform is en bereid is om ‘kleine’ problemen aan te pakken.

Waar gaan de nieuwe bobby’s zich dan wél mee bezighouden? Volgens Thornton, die politiek en filosofie heeft gestudeerd, moet de politie zich richten op zaken die hoog op de publieke agenda staan. Een recent voorbeeld daarvan zijn de geruchten dat ex-premier Ted Heath in de jaren zestig seks heeft gehad met minderjarigen. Liefst zeven politiekorpsen zijn nu actief op zoek naar vermeende slachtoffers. Een politiewoordvoerder poseerde zelfs voor de villa van de in 2005 overleden politicus, kijkers vragend om meer informatie.

Een ander voorbeeld is de klopjacht op journalisten die telefoons van bekende Britten zouden hebben afgeluisterd en ambtenaren hebben omgekocht. Honderden agenten hebben deelgenomen aan een onderzoek, dat uiteindelijk heeft geleid tot enkele veroordelingen en een reeks vrijspraken. In Schotland joeg de politie op jongeren die zich bij een dorpsfeest als Zwarte Piet hadden verkleed, een ‘hate crime’.

Dat was niet de gedachte achter het democratisch kiezen van politiecommissarissen, zoals twee jaar terug voor het eerst gebeurde. Het idee was de politie dichter bij de burger te brengen, maar in de praktijk gebeurt het omgekeerde. De burger maakt zich meer zorgen over inbraken in huizen, ongeacht het huisnummer, dan over inbraken in Hugh Grants antwoordapparaat.