‘Ik verwachtte ieder moment bezoek uit Zweden. Vijf Nobelprijzen was wel het minste voor de redder van onze planeet’, zo bekende Klein afgelopen zaterdag in een moedig vraaggesprek met NRC Handelsblad. Die erkennig bleef uit. In plaats daarvan zei hij op aandringen van zijn psychiaters de kamerbankjes vaarwel.
Nu hij, geholpen door de farmaceutische industrie, weer wat lankmoediger naar het politieke bedrijf kan kijken, blijkt Kleins kritiek op met name zijn eigen voormalige partijgenoten wel degelijk hout te snijden. Met zijn aanklacht tegen de PvdA met haar ‘kinnesinne en ellebogenwerk’ en ‘bordkartonnen idealen’ heeft Klein in de huidige paarse constellatie recht van spreken.
‘De Partij van de Arbeid verwordt tot een vrijzinnig-democratische beweging’, zegt Klein in het interview. ‘Jaren geleden zei ik al dat de meeste PvdA'ers feitelijk kapitalisten zijn die het stoomschip Free Enterprise op koers houden. Neem het nieuwe kamerlid Rik van der Ploeg, een econoom. Hij toont zich hoogstens bereid wat pleisters te plakken op de ergste wonden die het huidige stelsel bij de mensen slaat. Vergeleken met hem is Bolkestein een linkse rakker. Ik sta ervan te kijken dat Kok deze tendens toejuicht. Waarschijnlijk heb ik me op hem verkeken. Kok is te weinig “begeistert” om in compromis-situaties een herkenbaar progressief profiel te behouden. In een paars kabinet zal hij alle kleur verliezen.’
Waarvan akte.
Kleins persoonlijke tragedie was dat hij te veel ‘begeistert’ was, dat hij niet beschikte over een forse dosis cynische berekening en zich alles te veel aantrok. In de jaren negentig zijn politici van dergelijke snit in ieder geval bij de PvdA zo goed als uitgebannen. In plaats daarvan ontwaren we bleke kantoormuizen, willoze buikspreekpoppen en kille carrieremakers. Voor de ware protagonisten van het maatschappelijke leed zijn we na de recente omkering van alle waarden aangewezen op het nieuwe, sociale CDA.
De snerende wijze waarop de PvdA tijdens de Algemene Beschouwingen Enneus Heerma op zijn nummer probeerde te zetten, alleen maar omdat hij opkwam voor de grotere gezinnen, heeft de verhoudingen al goed op scherp gezet. Met zijn ietwat archaische Swiebertje-uiterlijk beschikt Heerma precies over het juiste charisma om zich aan het hoofd te zetten van een opstand van de vertrapte horden. Kandidaat-partijvoorzitter Helgers is met zijn verleden als gevangenisdirecteur ook al geknipt voor een rol als eigentijdse Robin Hood. Nu nog het heilige vuur.
Misschien dat Ger Klein nog een paar opzwepende, de gedachten scherpende nota’s voor Heerma in de la heeft liggen.