Je bent mijn moeder niet, placht mijn vader tegen mijn moeder te zeggen als excuus voor het feit dat hij juist op Moederdag geen bloemetje in huis haalde. Sinds ik zelf moeder ben word ik op die dag overladen met cadeaus, gek genoeg juist door de vader van mijn kinderen. Morgen is het paybacktime, en afgezien van een heleboel andere dingen geef ik hem dit boek, maar dan de Engelse editie, want zo leest hij ze het liefst. De verhalen in Als het lot lacht hebben mij op vele manieren beroerd, ik heb ze ook wel eens geprobeerd na te vertellen, maar dat is eigenlijk niet goed mogelijk. Ik zou ze nu ook weer opnieuw willen lezen, er zit één verhaal tussen dat ik nu drie keer heb gelezen, en iedere keer zie ik nieuwe dingen (en iedere keer springen de tranen in mijn ogen). Een ander verhaal wil ik niet terug lezen, de details ervan zitten nog maar al te goed in mijn hoofd, ik denk ook niet dat die nog gaan verdwijnen. Laat ik het zo zeggen: het is geen faire vergelijking, maar hierbij vergeleken is Muidhond van Inge Schilperoord een YA-roman. Er is ook een verhaal dat ik niet helemaal begrijp, maar niet op een vervelende manier. Ik denk dat ik iets concreter moet zijn over de thematiek, tegelijkertijd vind ik het lastig om iets algemeens te zeggen over deze zes verhalen die ieder op zich de spankracht van een roman hebben. Ze zijn heel Amerikaans, dat allereerst, geworteld in een immens landschap dat wordt geplaagd door natuurrampen, waarin mensen worstelen met technologie die boven hun macht is gegroeid, die ‘echt contact’ voorgoed lijkt te verpesten. Mensen die goed willen doen, maar oplopen tegen hun eigen beperkingen. Goed, het mooiste verhaal is wat mij betreft ‘Interessante feiten’, dat wordt verteld vanuit een vrouw die haar gezin moet verlaten, en het ook als ze dood is niet kan laten over haar geliefden te blijven waken. Het is misschien simplistisch, maar ik vind het ongelooflijk dat een man dit verhaal heeft geschreven. Zo ongelooflijk, dat ik opeens bijna kan geloven dat Elena Ferrante toch een man is. Bijna.

Adam Johnson, Als het lot lacht. Verhalen. Uit het Engels vertaald door Miebeth van Horn. Signatuur 2016