Bijna twintig jaar na haar baanbrekende debuut Songs in A Minor en in het jaar van haar autobiografie More Myself: A Journey komt Alicia Keys, die in haar leven twee keer de Time 100 van meest invloedrijke mensen ter wereld haalde, met een album dat tegelijk persoonlijk en geëngageerd is.
Op ALICIA bezingt Keys grofweg twee thema’s: de toestand in de wereld, en die van zichzelf. Dat laatste lijkt op het eerste gezicht geen vanzelfsprekendheid, gezien het in hiphop gebruikelijke, maar voor Alice Keys ongewoon hoge aantal gastoptredens op het album. Het heeft niet geleid tot een verwatering van haar eigen geluid, alleen tot een verbreding ervan.
Spannend broeierig is bijvoorbeeld haar samenwerking met de Britse Sampha, in ‘3 Hour Drive’ (‘I’m heading nowhere’), een nummer dat bij voorkeur precies op die manier wordt beluisterd: tijdens een nachtelijke rit langs voorbijflitsend neon, zodat de diepe bas goed doordreunt, en de dromerige manier grondig indaalt waarop het nummer de tijd neemt voor die herhaalde piano en die bijna Massive Attack-achtige film noir-sfeer.
Lichtvoetiger klinkt vervolgens haar samenwerking met Tierra Whack in ‘Me x 7’, een nummer vol self empowerment, een vast thema in het werk van de zangeres van nummers als ‘Girl Can’t Be Herself’ en ‘Superwoman’._ Het is een thema dat zoveel vaste uitdrukkingen en ingesleten zegswijzen met zich meesleept dat clichés op de loer liggen. Maar die omzeilt Keys, alleen al met het fantastische openingsstatement: ‘I should take a shot in the mornin’/
Cheers to all my fears.’ De titel blijkt een letterlijke weergave van het refrein: ‘Me, me, me, me, me, me, me/ It needs to be about me/ Me, me, me, me, me, me, me/ So let it be.’
De opzwepende stamper ‘Love Looks Better’ is bijna net zo bombastisch als haar hit ‘Girl on Fire’ uit 2012, en ook bijna net zo effectief. Fascinerend is tegen het einde een nummer met de titel ‘Jill Scott’ en als gast diezelfde Jill Scott. Het is Keys’ ode aan haar collega, en tegelijk een poging om in haar huid te kruipen.
Sowieso eindigt Keys haar nieuwe album met drie van de beste nummers. Want na dat ‘Jill Scott’ volgt ‘Perfect Way to Die’, een nieuwe bijdrage aan een even oneindig als schrijnend subgenre: nummers over politiegeweld. ‘Another dream lost/ Another king and queen lost/
Another broken promise they refuse to make right (…) Another reason to get out there and fight.’
Ze sluit haar zevende album af met een terugkeer naar het meest klassieke Alicia Keys-geluid: haar stem en een piano, en een hart onder de riem van een songtekst, in dit geval beïnvloed door alle cruciale beroepen tijdens de coronacrisis die haar stad New York uitzonderlijk hard trof. Dus is ‘Good Job’ voor: ‘The mothers, the fathers, the teachers that reach us/ Strangers to friends that show up in the end.’ Ze zijn ook het antwoord op de angsten uit Keys’ openingszin van ‘Me x 7’: ‘This is for you, you make me fearless.’
Alicia Keys, ALICIA