Brevibacterium linens en Brevibacterium epidermis. Twee schavuiten die bij elkaar in de klas hebben gezeten. Mis schien wel in dezelfde bank. Trekken nog steeds met elkaar op en het is niet eens moeilijk ze met elkaar te verwarren. De eerste heeft voorbijvliedend onderkomen gevonden in de Limburgse kaas en de tweede huist op wat zo achteloos zweetvoeten worden genoemd.
Heb je het in Noord-Neder land over Limburgse kaas, maakt niet uit of dat in negatieve of positieve zin is, krijg je al snel de lachers op je hand. Dat zijn mensen die geen Limburgse kaas eten, nooit zullen eten of zelfs nooit hebben gegeten. Onbruikbare fantasten.
Vandaag de dag zijn zelfs lachen en echte Limburgse kaas twee onoverbrugbare grootheden geworden. De echte Limburgse kaas is overkomen wat alle bedreigde kaassoorten kan gebeuren. Uitgestorven. In eigen Limburg althans.
Wat ik al op middelbare leeftijd allergevoeligst gewaar werd. In het Valkenburgse. Tot halverwege de maaltijd ging alles goed. Toen kon ik mijzelf er niet van weerhouden de ober te vragen of hij hier in de buurt ook ergens een partijtje Limburgse kaas te koop wist. Ik moet enigszins geëmotio neerd zijn geweest. Omdat ik, van wat tijdens deze lunch geserveerd werd, mij niet anders meer kan herinneren dan de ansjovis à la meunière. Als voorgerecht. Echte verse ansjovis. Niet veel langer dan een sigaret zonder filter en even krokant als pas gevangen heikrekel. In eigen keuken gefileerd en gebakken. Voortreffelijk.
Niet veel later bereikte mij vanuit de keuken een houtvrij velletje kladpapier, waarop een bondig samengevat antwoord. Herinner mij dat tot op de dag van vandaag: «Vlak over de grens voorbij het gehucht Neurop in Teuven bij de familie Kleuten is nog huisgemaakte Rommedoe ver krijgbaar.»
Deze ware woorden (zoals een aansluitende en vruchtbare expeditie bewees), in geen enkele andere volgorde tussen de geurige kaasvingers genomen, zouden nog best eens in een bruikbare bloemlezing terecht kunnen komen. Was ik maar dichter.
Kon ik leven van negentien goedgekozen woorden per dag.