De enorme verkiezingswinst heeft de pvda in verwarring gebracht. Gelooft u niets van de verhalen over bescheidenheid die alle lokale pvda-politici afsteken: in de beslotenheid van de deelraadkamertjes en gemeentehuizen giert de machtsgeilheid door de zaal. Trappelend van opwinding dribbelen de sociaal-democraten heen en weer. Dat leidt tot wonderlijke opvattingen. De pvda in Rotterdam wil volgens fractievoorzitter Peter van Heemst een college vormen met sp, cda en vvd. Logisch, volgens Van Heemst, want sp en pvda zijn de winnaars van de verkiezingen die hebben aangetoond dat het anders moet in Rotterdam en cda en vvd staan voor continuïteit van het beleid. Juist. Het roer moet om, maar eigenlijk niet.

Nog zoiets. De pvda won een gigantisch aantal migrantenstemmen. Slecht, volgens grotestedenprofessor en pvda-prominent Paul Scheffer, want nu zullen de witte mensen niet meer op de pvda stemmen. Democratische politiek als stemmen-maximalisatie is Scheffer niet goed genoeg meer: je moet ook kijken waar je je stemmen vandaan haalt. Nieuwkomers die al stemmend netjes meedoen aan de maatschappij jagen de witten maar weg. Dus daar kun je er als partij maar beter niet te veel van hebben. Anders ontstaat er weer ergens een tweedeling. Scheffer bedoelt het ongetwijfeld heel goed, maar hij lijkt tijdelijk even het noorden kwijt. In Amerika stemden zwarten traditioneel unaniem op de Democraten. Aan die gewoonte lijkt nu langzamerhand een einde te komen (volgens de Washington Post, 2 maart), maar de eerste Democraat die opstaat en zegt: hoera, de negers pakken hun biezen! moet nog gevonden worden.

Scheffer moet beter opletten. In Amsterdam krijgt Ahmed Aboutaleb, die tegen Marokkanen zegt dat als het hun in Nederland niet bevalt ze moeten ophoepelen, vijftigduizend migranten-voorkeurstemmen. En ook de Rotterdamse formatiebesprekingen laten voor alles zien dat de sociaal-democraten dolgraag willen voort «borduren» op het sinds 2002 in gang gezette «harde» beleid. Daar hebben de migranten en hun kinderen zich nu aan gecommitteerd, en wie met hen praat zal ontdekken dat ze dat bewust gedaan hebben. Ze willen graag dat huisjesmelkers worden aangepakt en dat de politie flink aanwezig is op straat, ze willen alleen niet van alle maatschappelijke problemen de schuld krijgen. Het is keurig burgerschap dat migranten tegen de Rotterdamse wethouder Marco «moslims stoten te veel co2 uit» Pastors hebben gezegd dat hij weg moest wezen.

Het echte gevaar van de stijgende opkomst van migranten is dat het met het nu zo door de media gevreesde cliëntelisme juist niks wordt. Directe belangenbehartiging is een cruciaal onderdeel van de politiek en wie dat ontkent leeft in het Land van Ooit. Het zijn de beste politici die dingen voor hun vrienden gedaan proberen te krijgen. Bolkestein en msd, Lubbers en Hollandia zijn de cliché-voorbeelden uit een lange en vertrouwenwekkende traditie van amicale belangenbehartiging. Aan volksvertegenwoordigers die je niet om een boodschap kunt sturen heb je niks, behalve als ze erg mooi zijn of leuk kunnen zingen. Je moet er toch niet aan denken dat al die nieuwelingen in de gemeenteraden zo slap zijn dat ze de komende jaren nog geen ongewenst moskeetje voor elkaar krijgen, of een volkomen vaag subsidietje voor een stel Dubaise zeloten. Dan blijven al die stemmers de volgende keer weer thuis – en zit je heel wat dichter bij de door Scheffer zo gevreesde tweedeling.