Wat is echt?

‘Niemand was zo laf als Worm, oftewel Markus Simonsen. Hij had hoogtevrees en was bang in het donker. Hij was ervan overtuigd dat hij door de bliksem getroffen zou worden als hij op de groef tussen de stoeptegels stapte, en hij ging voor geen goud in een lift. Markus Simonsen was bang voor spinnen en honden en zo ongeveer alles op de wereld waar je maar bang voor kon zijn. (…) Hij ging als een koorddanser door het leven’.
Markus is de dertienjarige hoofdpersoon uit Markus en Diana van de in Noorwegen bekende schrijver Klaus Hagerup: klein en dun, met zandkleurig haar en bruine bril met dikke glazen. Het prototype ‘sukkel’. De klassieke antiheld, die zijn eigen onhandigheid ontkent en van de ene absurde situatie in de andere belandt. Als in een slapstick. Toch is Markus en Diana meer dan een goed geschreven, voorspelbare komedie. Markus en zijn enige vriend Sigmund, hoogbegaafd, en vader Mons, weduwnaar en eenzelfde angsthaas als zoonlief, zijn alles behalve clichématige personages. Ze ontroeren en zijn herkenbaar menselijk in het niet goed kunnen verdragen van de werkelijkheid.

Sigmund heeft moeite zijn intelligentie te onderkennen; vader Mons heeft moeite met zijn weduwnaarschap, en Markus met zijn verlegen zelf. Daarom heeft hij zich ‘gespecialiseerd in het niet zijn van Markus Simonsen’. Dat komt hem als ‘handtekeningenjager’ goed van pas.

In ‘honderden fantastische, goedgeschreven, vleierige, bewonderende brieven’ geeft hij zich overtuigend uit voor iedereen behalve zichzelf. Variërend van bejaarde rolstoelweduwen tot op doping betrapte sporttalenten. Bedelend om een handtekening. Wanneer hij als miljonair een brief schrijft aan de Noorse soapactrice Diana Mortensen komt het avontuur echt op gang. Er ontstaat een correspondentie en zij wil hem ontmoeten. Dat deze onwaarschijnlijke, bizarre plot overtuigt, komt – behalve door Hagerups vlotte ongekunstelde schrijfstijl – vooral door zijn subtiele spel met realiteitszin en verbeelding. Wat is echt? Om die actuele vraag draait het in Markus en Diana. Hoe echt zijn Markus’ brieven? Hoe echt is het leven van een actrice? Hoe echt zijn dromen? ‘Is dromen hetzelfde als liegen?’ vraagt Markus aan Sigmund. Of is dromen hetzelfde als hopen?

Gaandeweg ontdekt Markus dat zelfkennis en eerlijkheid onontbeerlijk zijn in het leven. Hij leert zichzelf accepteren: als een verlegen maar geboren rasacteur. En dus schrijft hij na zijn onthullende ontmoeting met Diana een brief. Aan Robert de Niro. Als de jonge actrice Marike Simonsen. ‘“Fantasie,” kon Markus zeggen, “is niet iets wat je denkt. Het is iets wat je voelt.”’