Verkiezingsprotocol

Verkiezingen zijn heilig. Na de aanslag die de Taiwanese president Chen en zijn vice-president licht verwondde, werd direct geroepen dat de verkiezingen absoluut moesten doorgaan. De democratie mocht niet wijken. Hetzelfde werd een week eerder gezegd na de bomaanslagen in Madrid en nog weer twee jaar eerder na de moord op Pim Fortuyn. Maar het lijkt erop dat het hoe dan ook laten doorgaan van verkiezingen aanslagplegers juist in de kaart kan spelen. Want stel dat de bomaanslagen te Madrid op zaterdag hadden plaatsgevonden, en zondag nog erg onduidelijk was of de Eta het niet had gedaan. Soms zouden een paar dagen uitstel het democratisch proces wellicht juist helderder maken. Een discussie over een speciaal protocol voor verkiezingen lijkt niet onnuttig.

Maar ja, het is nog even wachten.

Grote romans

Het moet de schrik van menige uitgever zijn. Een auteur die op maandagmiddag de burelen van de uitgeverij komt binnenlopen, op de aangeschoven stoel plaatsneemt en zegt: «Ik denk groot, ik denk A.F.Th. Nee: groter. Roman klinkt zo ouderwets, denk eerder aan een encyclopedie. Dit is een verzameling teksten, denk post-postmodern.»

De nieuwste van William T. Vollman heet Rising Up And Rising Down, is welgeteld 3298 pagina’s dik en opgedeeld in zeven losse delen. Vollman, schrijver en journalist in oorlogsgebieden, had enige moeite een uitgever te vinden, maar vond uiteindelijk steun bij het door Dave Eggers opgerichte McSweeney’s. Zijn boek, een geweldscatalogus, bestaat uit onder meer VN-kaarten, interviews, citaten, essays en beschouwingen, en werd al gerecenseerd in onder meer Times Literary Supplement.

In Nederland maakte uitgeverij Vassallucci zich al zeer verdienstelijk met vertalingen uit de McSweeney’s-stal. Het zou ons niet verbazen als ergens in Nederland een nijvere Vassallucci-vertaler zich reeds op de 3298 pagina’s van Vollman heeft gestort.

Hollandse motor

Tim Hincks van Endemol UK is nog steeds gefascineerd door het recente wereldwijde culturele succes van de Nederlanders. In The Sunday Times zegt hij: «Het lijkt onwaarschijnlijk dat een klein landje uit Noord-Europa de populaire cultuur over de hele wereld in de afgelopen jaren zo heeft gedomineerd. Helemaal aangezien de populatie schijnbaar geheel op melk leeft.»

Echte passie

Op het juiste moment een rake opmerking plaatsen over de schoonouders kan een echtelijke ruzie doen exploderen.

Een Amerikaans echtpaar bezoekt Mel Gibsons The Passion. Na afloop vertrekt het stel druk debatterend uit de bioscoop. Eenmaal thuis lopen de gemoederen hoog op. Dan slaat de vlam in de pan. Voor het exacte verloop van de gebeurtenissen zijn we aangewezen op het rapport dat de deputy van de gebeurtenissen heeft opgemaakt: «Ze gingen naar de bioscoop om de nieuwe Mel Gibson-film te zien. Toen ze uit de bioscoop kwamen, begonnen ze te discussiëren over de film. Toen ze thuiskwamen, bleven ze luid discussiëren over de film. Tijdens die ruzie begonnen ze te discussiëren over de mentaliteit van elkaars ouders. Op dat moment sprong Melissa op Sean, en begonnen ze een vuistgevecht.» Volgt een beschrijving van dat gevecht.

Op de planken

Voor wie binnenkort de dood wacht, terwijl hij zijn vijf minuten roem nog niet heeft gehad, biedt de Londense 1157performancegroup een schrale troost. Een productie in een klein theater in Hackney, een niet zo heel goede buurt in Oost-Londen, biedt nog plaats voor de rol van lijk. Misschien in een poging het method acting voorgoed belachelijk te maken, zijn de makers van Dead: You Will Be op zoek naar een echt lijk, want een van de rollen wordt gespeeld door een dode. Feitelijk moet er een aantal ten dode opgeschreven acteurs worden gevonden, want het stuk wordt in mei 24 avonden opgevoerd. De voorstelling is wel geheel legaal. Volgens de wet is het alleen verboden om dode lichamen uit elkaar te halen, niet om die op te baren.