In plaats van stenigen
Twee mannen zitten in een hotelkamer en bespreken boven een bandrecorder hoe en waarom een van hen George Bush gaat vermoorden.
De moord zelf wordt niet beschreven, maar de binnenkort te verschijnen novelle Checkpoint van de Amerikaanse schrijver Nicholson Baker gaat in zn geheel over een poging George Bush te vermoorden.
Het is literair en dat is, weten wij in Nederland sinds onder meer het ezeltje van Reve, wat anders dan bijvoorbeeld rappen over dat Ayaan Hirsi Ali dood moet. Want literatuur is iets anders dan rap. Het verschil valt enerzijds moeilijk te verantwoorden, maar er valt anderzijds veel voor te zeggen om mensen te verbieden in een microfoon te roepen dat een ander dood moet. Zoals ook valt te verdedigen dat in echte literatuur alles mag omdat echte literatuur nooit eendimensionaal is.
Maar nu Checkpoint. Om verzekerd te zijn van een knallende presentatie, verschijnt het boek op 24 augustus bij de start van de Republikeinse Conventie. Loopt Baker een beetje te fucken? In de stukjes die nu al bekend zijn, valt zijn onverbloemde woede op. Het personage Jay over Bush: «Hij is beyond the beyond. Wat hij heeft gedaan met deze oorlog. Het vermoorden van de onschuldigen. En nu de gevangenissen. Het is te veel. Het maakt me zo boos. En het is een nieuwe vorm van woede ook.» De titel slaat ondubbelzinnig op het incident vorig jaar waarbij het vuur werd geopend op een Iraakse familie en onder meer van twee meisjes het hoofd af zou zijn geschoten.
Uit de voorpubliciteit en geciteerde stukjes doemt een oprecht woedende auteur op die regelrecht de gedachten van velen verwoordt. Regelrecht en eendimensionaal. (SP)
Top-100 Engelse intellectuelen
Wat is een intellectueel? Maandblad Prospect Magazine maakte een top-100 van Britse intellectuelen en definieert een intellectueel als iemand die zich kenmerkt door distinction in a field of intellectual or cultural endeavour coupled with an ability to communicate well to generalist audiences through the written or spoken word.
Op de lijst staan veel wetenschappers, historici, sociaal en politiek commentatoren. Ze bestaat voornamelijk uit blanke mannen van middelbare leeftijd en er komen nauwelijks mensen op voor die zich bezighouden met feminisme, multiculturalisme en postmodernisme. De lijst, schrijft Prospect, is meer dan speels tijdverdrijf, maar vertelt iets interessants over het Britse intellectuele leven.
Leunt nu achterover en stelt u zich een Hollandse lijst voor met de daaropvolgende discussie onder columnisten en commentatoren.
Nah.
Wél volgende week in dit weekblad: vakantienummer, thema: toekomstverkenningen. (SP)
Oorlogstrofee
Het Witte Huis bevestigt dat president George Bush het geweer in zijn bezit heeft waarmee Saddam Hoessein in zijn hol werd gevonden. Hij heeft het gekregen van de soldaten die betrokken waren bij de gevangenneming van de oude tiran. (PvO)
Clinton vs. voetballers
My Life, de autobiografie van Bill Clinton, verkoopt in Engeland aanmerkelijk minder goed dan in de Verenigde Staten. Aldaar werden bijna een miljoen exemplaren verkocht, tegenover 21.690 in de Engelse boekwinkels. Een ander mijn-boek deed het daar beter: Gazza: My Story van Paul Gascoine verkocht 32.702 exemplaren.
Bill Clinton bezoekt Engeland volgende week, maar zal dan een nieuwe concurrent tegenover zich vinden. Vrijdag verschijnt een geactualiseerde versie van de reeds vorig jaar de hoofdpersoon was toen achttien verschenen biografie van voetbaltalent Wayne Rooney. In augustus verschijnt de tweede biografie van de tiener: Wayne Rooney, Englands Hero. (SP)
Vergissing Irak
William Buckly (78), hoofdredacteur van de leidraad voor de conservatieve Amerikaan, het tijdschrift National Review. Tegen The Independent laat hij zich nog even uit over de oorlog in Irak: «Achteraf gezien blijkt Saddam Hoessein niet het soort extra-territorial menace zoals dat een jaar geleden door de regering werd aangenomen. Als ik toen had geweten wat ik nu weet dan zou ik tegen de oorlog zijn geweest.» (SP)
Gevaarlijke lippen
In New York melden dokters dat ontstekingen in en op de lippen van Latijns-Amerikaanse vrouwelijke patiënten epidemische vormen beginnen aan te nemen. De oorzaak bleek vrij makkelijk te deduceren: al deze vrouwen hadden hun lippen «laten doen» (oppompen vooral) in cosmetische klinieken in de Dominicaanse Republiek. Ronselaars bieden in schoonheidssalons in Washington Heights goedkope tripjes aan om tegen aanzienlijk lagere prijzen dan in Amerika cosmetische ingrepen te laten verrichten. (PvO)
Pieter van Os en Sander Pleij