Marokko niet interessant
Afgelopen zaterdagmiddag verloor Marokko in de finale van de Afrika Cup van Tunesië. Enkele honderdduizenden Nederlanders hebben een Marokkaanse achtergrond. Hun schotelantennes zouden de integratie bemoeilijken. Ook uit commercieel oogpunt zouden kranten en televisie hen moeten willen bereiken. Vooralsnog konden schotelloze liefhebbers van mediterraan voetbal zaterdagmiddag om 15.00 uur niet bij de Nederlandse televisie terecht, maar moesten ze uitwijken naar het Franse station TV5. RTL zond Vfb Bochum-Bayern München uit.
Freek niet, Adam wel
Freek de Jonge is in Irak. Dat mag niet, zeggen links aandoende en rechts aandoende mensen. Hun afkeuring lijkt vooral veroorzaakt door het feit dat Freek de Jonge vroeger, toen dat nog wel betekenis had, links is geweest. Bovendien was hij eerst tegen de oorlog en is hij nu dus hypocriet, zo luidt ongeveer de redenering. Van de cabaretier ondertussen geen meningen, hij maakt eigenlijk een nogal betrokken indruk. Toch zijn in alle grote kranten felle stukjes en columns tegen hem gepubliceerd.
Intussen maakt Adam Curry vanuit Irak een aan de amusementsfilm Good Morning Vietnam! refererend radioprogramma. In columns schrijft hij over adrenalinekicks en in De Telegraaf verzucht hij dat het «echt genieten» is. Zijn actie wordt vooralsnog zonder noemenswaardige wanklank begroet. Vrijwel geen enkele scribent brak over hem de staf.
Engeland over de «deportations»
Wat vindt Roger Scruton, de filosoof die voor conservatief Engeland nadenkt, eigenlijk van het Nederlandse asielbeleid? Goed natuurlijk. In zijn binnenkort te verschijnen The Need for Nations wijst hij op de harde opstelling van de Hollandse bevolking tegenover haar moslimgemeenschap. Die is onvermijdelijk en past bij Scrutons pleidooi voor nationalisme. Ook de conservatieve Sunday Times is geïmponeerd, maar kritisch. De krant maakt melding van uit te zetten Nederlands sprekende kinderen die in Nederland zijn opgegroeid, van aidspatiënten die zonder medicijnen zullen komen te zitten en van onveilige thuislanden. Toch speelt de kop boven het stuk in op de ware angst van de Sunday Times-lezer: Dutch Asylum Outcasts May Head for UK.
In weerwil van de Nederlandse minister wordt in Engeland overigens gesproken over deportations door de Hollandse regering.
Literaire guerrilla
Elke gek kan naar Amazon surfen en anoniem enkele vernietigende opmerkingen bij het nieuwe boek van A.F.Th. van der Heijden schrijven. Maar schrijvers kunnen ook stiekem recensies van hun eigen boeken plaatsen. De Canadese afdeling van Amazon ontmaskerde er per ongeluk een aantal toen in plaats van de pseudoniemen hun echte e-mailadressen op de site verschenen. Zo bleek de lezer uit Chicago die de laatste van John Rechy vijf sterren gaf, gewoon John Rechy te zijn. En Dave Eggers is de ware lofzanger van het boek van zijn vriendin Heidi Julavits. Eggers en andere ontmaskerde schrijvers zeggen zich zo te weren tegen al te afkrakende kritieken, waaronder kwaadwillende epistels van concurrerende schrijvers, oude vijanden of zelfs ex-geliefden. Jonathan Franzen noemt het voorbeeld van Tom Bissell, die in het literaire blad Believer auteurs bekritiseerde en daarvoor werd gestraft met enkele vernietigende besprekingen van zijn debuut.
Volgens Amazon zijn de besprekingen een groot succes en komen er wekelijks tienduizenden bij. Tegelijk groeien de malversaties. Een van de grote boosdoeners zou wel eens de Underground Literary Alliance kunnen wezen. Deze schrijversgroep voelt zich verwikkeld in een guerrillaoorlog met het literaire establishment. Maar de ULA ontkent een literair-terroristische organisatie te zijn, zegt dat ze nooit anoniem optreedt en dat schrijvers zich maar moeten afvragen of anonieme kritieken niet ook waar kunnen zijn. «A reader from St. Louis» schrijft op Amazon dat het hier slechts gaat om twee gefrustreerde auteurs die hun werk niet uitgegeven krijgen. Maar ja, niet onovertuigend beweert de ULA weer dat die anonieme lezer in werkelijkheid Dave Eggers betreft.
Romantiek in rechtszaal
Hij had gewonnen, de onberispelijke Engelse aanklager Richard Latham. De drie oplichters kregen zes, vijf en twee jaar cel. Maar dat vonnis komt nu toch nog in gevaar. Latham getrouwd, drie kinderen meldt dat hij na afloop van het proces champagne en een briefje heeft opgestuurd gekregen. Ze komen van de voorzitter van de jury, een vrouw van in de dertig. Op het briefje staat: «Wat moet een vrouw doen om uw aandacht te trekken?»
Quote
«Het is niet gemakkelijk, groen te zijn.» Kermit de kikker