Verder kijk ik nieuws op de televisie.
Ik blijf dus wel bij de les, maar als ik lang geen Nederlandse krant zie, bekruipt me toch een onrustig gevoel. Ik weet dat de snobs onder u nu zeggen dat dat bekrompen is en misschien zelfs stom, maar ik heb dat nou eenmaal. Ik bied er geen excuses voor aan.
Ik wil liefst elke dag, maar in ieder geval minstens een keer in de week, in mijn eigen taal een behoorlijk overzicht hebben van het nieuws. Eigenlijk zou ik de nacht op het kleine plaatselijke plein door moeten brengen om zeker te zijn van een krant, maar ja, dat gaat ook een beetje ver, ik ben met vakantie.
Ik kan me vanzelfsprekend een krant na laten sturen, maar die komt meestal dagen later pas, dus dat hoeft van mij niet. Ik heb vrienden die de krant voor mij scheuren, zodat ik de saillante details bij terugkeer op kan zuigen, evenals bekende doden.
Een van de prettige dingen van terugzijn is dat je ‘s ochtends je krantje kunt halen en je kopje koffie er op je eigen manier op kunt zetten zodat je de krant al gelezen hebt en de koffie gedronken als je andere dingen gaat doen.
Ik ben een alleenstaande, dus ik mag mijn bord ook op de krant zetten en doorlezen tijdens het eten. Liefst nog met een ijskoude Cola-light erbij.
Ik heb het heerlijk.