Het bespotten van het bespottelijke – zo vertolkt Lady Gaga haar personage Patrizia Reggiani in Ridley Scotts House of Gucci. Patrizia ziet maar een ding voor zich vanaf het moment dat ze de nerd Maurizio (Adam Driver) ontmoet in een discotheek in Italië ergens in de jaren zeventig, en dat is: ‘Gucci’. Wat bekent: bijbehorende miljoenen. Dus stalkt Patrizia deze zoon van de Italiaanse modemogol Rodolfo Gucci net zo lang tot hij valt voor haar dubieuze charmes. Eind jaren negentig werd ze veroordeeld wegens het op knullige wijze inhuren van een moordenaar die Maurizio doodschoot. Was de echte Patrizia al een parodie, dat wordt ze eens te meer door de camp van Lady Gaga’s performance.
House of Gucci is een extreem vermakelijke film, van het soort dat Ridley Scott tegenwoordig uit z’n mouw schudt. Dat is opvallend, zeker gezien de veelgehoorde redenatie dat je, wil je vakkundig gemaakte ‘cinema’ zien, tegenwoordig beter thuis op de bank kunt kijken naar de series van streamingdiensten. Maar met zijn laatste drie films – House of Gucci ook All the Money in the World (2017), gebaseerd op de kidnapping van John Paul Getty III, en het recente ridderepos The Last Duel – haalt Scott dat argument volledig onderuit. Geen serie die ik in de laatste jaren heb gezien komt in de buurt van Scotts tot in de puntjes verzorgde productiedesign, de opwindende cameravoering gemaakt voor het grote doek, de perfect getimede montage en vooral het acteren door movie stars. Ja, die zijn er nog: geen streaming stars, maar acteurs, wereldberoemd, die snappen dat er iets speciaals gebeurt wanneer je gezicht groot wordt geprojecteerd.
In alle drie de Scott-films stelen vrouwelijke sterren de show. All the Money is bijvoorbeeld om véél redenen briljant, maar vooral vanwege de laatste scène waarin Michelle Williams, in de rol van de moeder van de gekidnapte Getty, omringd door borstbeelden van machtige mannen, van de Oudheid tot nu (de vrekkige magnaat Getty), in een close-up prachtig speelt hoe woede en walging zich meester van haar maakt. Ook in House of Gucci krijgt het patriarchaat er van langs: zowel Rodolfo (Jeremy Irons) als zijn broer Aldo (Al Pacino) zijn ridicule miljardairs. Ze zijn zo gedreven door de wens het imperium veilig te stellen dat ze Patrizia met open armen ontvangen wanneer ze haar zwangerschap aankondigt. Vooral Aldo is te verblind door hebzucht en arrogantie om de destructieve potentie van Patrizia te zien.
Arme Maurizio, kansloze jongeman. Hij wil graag studeren. Een echt mens worden. Maar tegen die grote, donkere ogen en die wespentaille is hij niet bestand. Om nog maar te zwijgen van nóg een vrouw die aan de touwtjes trekt: Giuseppina (Salma Hayek), een helderziende die Patrizia raadpleegt als haar invloed bij de Gucci’s tanende is. Je denkt, oké, die komt wel met goede raad, paranormaal begaafd als ze is. Haar advies luidt: neerknallen die handel. Zo plat is de wereld in House of Gucci, een film met een grote movie star in de hoofdrol. De Oscar wenkt voor Lady Gaga.
Nu te zien in de bioscoop