In deze Boekenweek worden we overspoeld door boeken die ons ofwel de dood onvervaard tegemoet willen doen treden, of juist de dood dapper op afstand moeten zien te houden. De literatuur als huisapotheek bloeit als nooit tevoren. ‘Ieder gedicht/ dat ik schrijf/ is het laatste,/ is mijn dood.’ De eerste strofe van een gedicht dat alweer een halve eeuw oud is, en van de schrijver hiervan, Leo Vroman, is net een nieuwe dichtbundel verschenen, Nee, nog niet dood getiteld. Dat is namelijk het mooie: schrijvers gaan nooit dood. Een troostende wetenschap voor ons lezende stervelingen. In deze extra dikke boekenbijlage ruim aandacht voor het wonder van oude schrijvers en de boeken die belangrijk zijn.

tekeningen Dick en Parker Tuinder