Was nu Srebrenica zijn Waterloo?
Wat hij ten slotte deed was echt des Koks.
Hij bezocht het slagveld: zijn paradox:
zijn vredesmissie: doemscenario.
Koks paradox: het goede steeds weer wensen.
Werk voor wie geen werk had, en nog wat meer.
En plots ontstaat een vreemde atmosfeer:
een wrede kilte van zijn eigen mensen.
Wim Kok begrijpt het niet. Waar ging het fout?
Wat heeft hij niet gezien, wat is ontglipt?
En waarom in de wonde steeds meer zout?
Hij was toch zo begaan, en steeds zo stipt.
Je bent Wim Kok, een beter antwoord waardig.
De waarheid is: jouw mensen zijn niet aardig.