«Meester?» «Ja, Wim.» «Mag ik straks uw tas dragen?»

«Goed, Wim. Fijn dat jij zo goed je best doet.

En zou ik je dan nog iets mogen vragen?»

«Mees, voor u doe ik alles als het moet.»

«Fijn jongen… ik had graag wat militairen.

Lekker mals ouderwets kanonnenvlees.

Dus jonge jongens zonder angst of vrees.

Geen elitairen, liever ordinairen.»

«O Mees, als oorlogsschotje voor de boeg:

Is meer dan duizend man genoeg?

Ik laat de plunjebalen alvast pakken,

We gaan de Taliban de pan in hakken!»

De krant: «Hoe Wim de Taliban versloeg.»

De foto: Kok hier bij de lijkenzakken.