Misschien wordt de milde chaos over hoe laat het is de enige erfenis van Medvedev. Hij maakte de afgelopen jaren een nummer van technologische modernisering en van bestrijding van corruptie. Althans, dat waren de onderwerpen waar hij regelmatig over sprak in de openbaarheid. Maar de corruptie is naar de meeste standaarden eerder erger dan minder geworden, en wat precies van de pogingen om Silicon Valley-achtige gebieden in Rusland te scheppen terechtkomt staat te bezien.
Om redenen die niemand kon achterhalen zette de president vorige week een filmpje op zijn eigen website waarin hij de badmintonsport als een gezonde lifestyle propageert. Het vergrootte de vernedering die hij onderging toen hij aangaf geen poging te doen opnieuw als president gekozen te worden - hij durfde het niet aan. Het beeld van de kleine Rus die achter een shuttle aanhuppelt is van een zo ontwapenende knulligheid dat boze opzet uit het Poetin-kamp gevreesd moet worden: even de president definitief kaltstellen.
De verlichte middenklasse in Rusland zag altijd wel wat in de man naast Poetin. De laatste mag een omhooggevallen KGB'er zijn, Medvedev bracht de hoop op vooruitgang met zich mee, op fatsoen. Maar uiteindelijk werden de studenten, de activisten, de journalisten, de ongeruste moeders van dienstplichtige soldaten, de schrijvers en de filmers telkens met een kluitje in het riet gestuurd. Iemand anders is de baas in Rusland en Medvedevs aanhang is teleurgesteld.
Het zou daarom volgens peilingen zomaar kunnen dat hij Poetin tot last is bij de komende parlementsverkiezingen, al moeten zowel die peilingen als de verkiezingen niet al te serieus genomen worden. Misschien wordt Medvedev premier, misschien ook wel niet. Maar als binnenkort een nieuwe, fris ogende, jonge moderniseerder in beeld komt, is in Europa gezonde argwaan vermoedelijk de beste reactie, in plaats van gejuich omdat er weer een Rus opstaat die een iPhone kan bedienen.