Athene – Niet alleen de met de jaren vervlogen haat jegens Jeroen Dijsselbloem – voormalig minister van Financiën en oud-voorzitter van de beruchte Eurogroep – steekt in Griekenland de kop weer op. Ook de ooit eveneens verdampte bewondering voor diens aartsvijand Yanis Varoufakis – voormalig Grieks minister van Financiën – maakt een heuse comeback. Dit fenomeen is een onbedoeld bijverschijnsel van de Griekse treinramp van 28 februari.

Een ‘dystopisch cadeautje’ voor de flamboyante Varoufakis – nog steeds motormuis, nóg slanker, de beeldschone kunstenares Danae Stratou, met wie hij op veel te decadente foto’s in de Paris Match stond ten tijde van de ergste Griekse economische crisis ooit, nog steeds zijn muze – die na alweer massale demo’s in heel Griekenland vorig weekend tot de zoveelste demo oproept. Op maandag 20 maart wil hij in Thessaloniki demonstreren bij het hoofdkantoor van EYDAP, het Griekse nationale waterdistributiebedrijf, tegen de privatisering van water. In 2018 richtte Varoufakis zijn eigen als pan-Europees beoogde antikapitalistische partij op, DiEM25 (Democracy in Europe Movement), MeRA25 (European Realistic Disobedience Front) in het Grieks. Beide afkortingen in Latijn en Grieks betekenen ‘dag’.

Varoufakis is partijvoorzitter en bekleedt een van de negen MeRA25-zetels sinds de Griekse verkiezingen in juli 2019, 3,44 procent van alle stemmen. Dankzij de treinramp kan hij nu weer aan iedereen vertellen hoe hij zelf indertijd als énige uit álle macht álles heeft geprobeerd om de desastreuze door de Eurogroep aan Athene opgelegde privatiseringen – die regelrecht tot de 57 en nog veel meer treindoden hebben geleid – af te blazen. Op de Griekse televisie, op buitenlandse zenders, in het Engels op webinars van zijn eigen partij en van gerenommeerde Britse universiteiten. Zijn verhaal is net als toen adembenemend. Hij vertelt hoe hij als minister een eindeloze waslijst verwoestende privatiseringen kreeg voorgeschoteld, erover onderhandelen met Dijsselbloem cum-EU-suis was geen optie: ‘Hellas in de uitverkoop’. De Griekse vliegvelden moesten naar het Duitse Fraport, de havens naar het Chinese Cosco, de treinen naar Ferrovi Dello Stato van het toentertijd eveneens bankroete Italië. ‘Mind you’, briest Varoufakis keer op keer, ‘alle drie de bedrijven zijn staatsbedrijven, dus hoezo “privatiseringen”?’ Hij noemt het ‘colonial-privatisations’. De privatiseringen kwamen neer op ordinaire uitbuiting van Griekenland. Door de verregaande, eveneens opgelegde, bezuinigingen waren de treinen al jaren levensgevaarlijk. Inmiddels hebben de vakbonden van vliegveld- en havenpersoneel ook alarmgeslagen.

Varoufakis is indertijd uit protest afgetreden, direct daarna zijn de privatiseringen doorgevoerd. Nu krijgt de plaaggeest van Dijsselbloem zijn glansrol weer terug, Afgelopen vrijdag werd Varoufakis door hooligans in het centrum van Athene ook nog eens in elkaar geslagen. In mei zijn er verkiezingen. Z’n gebroken neus is inmiddels een soort éxtra verkiezingscadeautje.