Zeeman wordt ‘weggedegradeerd’ naar de redactie van een vernieuwde boekenbijlage, alwaar hij dan onder Han van Gessel zal ressorteren. Zeemans plek als chef kunstredactie wordt overgenomen door kunstredacteur Arjan Korteweg. Volgens de verstrekte informatie is de val van Zeeman vooral het gevolg van zijn eind 1995 verschenen verhalenbundel De verduistering. Daarin maakte Zeeman aan de hand van makkelijk te ontmaskeren pseudoniemen onder meer korte metten met Volkskrant-filmrecensent Peter van Bueren, die werd blootgesteld aan een uiterst hardhandige karikaturale analyse van zijn persoonlijkheid. Het Parool sprak bij die gelegenheid over een ‘ijskoude haat’ die Zeeman voor zijn filmmedewerker moest hebben. Het boek leidde tot een grote controverse over het toch al niet onweersproken regime van Zeeman als chef van de kunstredactie. Hoewel Zeeman bij hoog en laag (en met recht) volhield dat romanpersonages niet mogen worden verward met reëel bestaande personen, zou de nieuwe Volkskrant-hoofdredacteur Broertjes geen vergiffenis hebben kunnen opbrengen voor dit staaltje van literaire matennaaierij.
Indertijd werd Zeeman als superzwaargewicht bij de Volkskrant binnengehaald door hoofdredacteur Harry Lockefeer, maar sinds deze van de redactieburelen is vertrokken, had Zeeman met steeds meer vijandigheid te kampen. Broertjes zou aanzienlijk minder van Zeeman zijn gecharmeerd dan zijn voorganger. Met het bekende resultaat. Vanwege een verblijf in het buitenland was Michael Zeeman niet bereikbaar voor commentaar. Ook de hoofdredactie van de Volkskrant was niet bereikbaar voor een nadere toelichting.