Mij kwam bij Blokkers woorden een artikel van Jacques Giele in gedachten waarin hij beschrijft hoe eind negentiende eeuw het eeuwige gekanker van de vaderlandse burgerij op arbeiders (‘dom, zuipend, apathisch, lui’) beduidend minder werd: de industrialisatie bood steeds meer mensen steeds meer (en bovendien vast) werk, en van ‘luiheid’ hoorde je steeds minder reppen. In zekere zin is Blokkers gelijk al bewezen: sinds drama van stiefkind tot strijdperk tussen commerciëlen en publieken werd, nam ook de kwaliteit toe. Naast ondermaats werk (dat er altijd was) kwam er meer middelmaat en daarboven, tot aan fraaie produkties toe. Die waren er vroeger ook incidenteel, maar een steeds groter deel van de dramaproduktie bevindt zich in het segment waarbinnen het mogelijk is serieus te debatteren over kwaliteit - schools gezegd, over het terrein tussen de zes en de tien.
Alleen, en dat is een tweede grote makke volgens Blokker, dat debat ontbreekt. Waar film en toneel object zijn van serieuze reflectie in dag- en weekbladen, is er minimale aandacht voor tv-drama; en wat er wordt geschreven, hangt van willekeur aan elkaar: ‘Het hangt er maar van af welke krullenjongen die avond heeft gekeken; (…) het meesterschap kan met even veel gemak worden miskend of afgestraft als het knoeiwerk de hemel in wordt geprezen.’ Alweer zeg ik het Blokker na in de wetenschap dat uitgerekend zijn eigen Volkskrant een buitengewoon dubieuze traditie op dit gebied heeft. Al lijkt daar, mede door het katern Stroom, een kentering in te komen. Toch blijft televisie bij uitstek het terrein waarop je, niet gehinderd door enige kennis, als schrijvend journalist zowel je superioriteit als je lolligheid mag bewijzen. Het wordt tijd dat elk serieus dagblad een of meer gespecialiseerde recensenten voor tv-drama aanstelt, die belangstelling en liefde voor die kunstvorm paren aan kennis van de traditie (grotendeels op band beschikbaar!) en die de mogelijkheid krijgen enige jaren dat werk systematisch te doen. Pas dan is er kans dat de standaard of zelfs de canon voor kwaliteit zich ontwikkelt die nu, aldus Blokker, ontbreekt. Kunnen ze meteen aan de slag met alle afleveringen van Lolamoviola en Goede daden bij daglicht. Want de VPRO verhoogde de kwantiteit. Waarvoor lof.