Londen – Waar Nederlandse kiezers meestal stemmen op de lijsttrekker, moeten de Britten het doen met hun plaatselijke kandidaten. Zo stemmen de Conservatieve kiezers in het districtenstelsel indirect op de leider, in dit geval Boris Johnson. Alleen de 72.000 inwoners van het kiesdistrict Uxbridge en South Ruislip in West-Londen kunnen van dat privilege gebruikmaken. Maar doen ze dat ook?

Traditioneel vertegenwoordigen partijleiders veilige districten, zoals Tony Blair met het arbeideristische Sedgefield of John Major met Huntingdon op het conservatieve platteland. Johnson moet het doen met een minder veilige omgeving, de buitenwijken waar de Royal Air Force een belangrijke basis had tijdens The Battle of Britain en waar Christine Keeler opgroeide, de hoofdrolspeelster van het Profumo-schandaal.

Bij de verkiezingen van 2015 had Johnson er een nette meerderheid van bijna elfduizend, maar die halveerde twee jaar later. Dat is de kleinste meerderheid voor een premier sinds 1924. Als die trend zich voortzet, kan Johnson de eerste premier worden die zijn zetel verliest. Als zijn partij toch wint, moeten de Tories een nieuwe premier kiezen.

De laatste weken gingen er geruchten dat Johnson zocht naar veiliger oorden, zoals Sevenoaks of Beaconsfield. Dat zou echter de indruk geven dat de premier op de vlucht is. Het probleem van Johnson is dat hij zo druk is met zijn campagne, dat hij amper tijd heeft om zich te begeven in zijn politieke achtertuin. Dat is ideaal voor zijn linkse tegenstrever Ali Milani, want zo ontstaat een klassenstrijd tussen de Old Etonian Johnson die zelden in Uxbridge is en de Iraanse immigrantenzoon die echt leeft en woont in het gebied dat hij in Westminster wil vertegenwoordigen.

De 25-jarige millennial en onderwijzerszoon heeft wel enkele nadelen. Hij mist het charisma van Johnson, de bestuurlijke ervaring en hij komt over als een studentenleider – die hij enkele jaren geleden nog was. De Conservatieven zullen hameren op dubieuze tweets die Milani zeven jaar geleden heeft verstuurd. In de ene suggereerde hij dat joden gierig zijn en in de ander legde hij een verband tussen Israël en nazi-Duitsland.

Brexit zal een flinke rol spelen in deze omgeving waar 57 procent voor Leave heeft gestemd, net als het antisemitisme dat aan Labour blijft kleven en de gevolgen van tien jaar conservatief bezuinigen. Op zo’n manier is Uxbridge met zijn eindeloze rijen twee-onder-een-kapwoningen een typisch slagveld geworden in de meest onvoorspelbare Britse verkiezingen ooit.