Zielenpijn

Ik mis het voetbal vanwege onze gesloten gymzaal eindeloos meer dan het thuis kijken naar wedstrijden. Meestal vraag je je toch af waarom je anderhalf uur leven hebt vergooid voor wat aardige acties, als die er al zijn. Nog los van onuitstaanbaar spelersgedrag en stupide publiekschauvinisme (ze fluiten nu al als de tegenpartij over de middenlijn komt).

Aanstaande zondag zou Oranje zijn eerste wedstrijd op het EK spelen. Maandag daarop brengt de ntr Keeper. Geprogrammeerd in gezonder tijden. Maar van harte aanbevolen, zij het voor idioten als ik die smelten als ze scheve doelpalen zien staan in een overwoekerd hobbelveldje met twee herkauwende koeien als grensrechters. (Linker Amsteloever richting Ouderkerk.) Nou ja, idioten – je moet van voetbal houden en van de gewone mens die dat graag doet. Verwacht geen Pieters Graafland of Van der Sar en fameuze reddingen op archiefbeeld. Wel Lenny (8) en Jan (74), die bij een team van veertigers keept. Verwacht Sjoerd, die voetbaljournalist is en doelman in zijn vrije tijd. En Leo, oud-keeper en commentator. Verwacht een groot aantal keepers, kleine meisjes, middel-bare mannen, dun en dik, lang en kort, ongeschikt of getalenteerd, terwijl ze ritueeltjes uitvoeren, aanwijzingen schreeuwen, springen, duiken, stoppen, missen, schelden, blij zijn, balen, blijven liggen na een goal omdat ze geblesseerd zijn of vooral zielenpijn hebben. En verwacht Selena en Tarek, die een heuse keepercarrière hebben.

Dat laatste is natuurlijk niet ‘gewoon’. Maar ook de sprekende hoofdpersonen zijn eigenlijk ongewoon. Lenny kreeg als baby een buisje om beter adem te halen en daardoor horen we hem steeds hijgen: keeper, want hardlopen gaat niet. Wel de beste van Terschelling, zeggen vriendjes. David de Gea, Manchester United, is zijn idool. We zien hem in een wedstrijd steeds verdrietiger worden als alle ballen erin gaan, vaak direct na zijn uittrap. Hij huilt en wil voor altijd stoppen. Coach of vader troost en bemoedigt. Net als zijn verdedigers die zeggen dat het niet zijn schuld is. En wat zien we later in de film? Terschelling onder 9 wordt kampioen en Lenny heeft er heel wat gestopt.

En neem Tarek, die zijn team op Syrisch gebak trakteert en zijn levens- en vluchtgeschiedenis vertelt. Hij was, net als zijn vader, doelman van het Syrisch elftal. Gemarteld. Gescheiden van apart gevlucht gezin. Nu wil hij keepertrainer worden. Zijn teamgenoten zijn broeders voor wie hij alles over heeft. Ook een tegendoelpunt is gods wil. ‘Vergeet wie ik ben en wat mijn godsdienst is: zie me als mens.’ Hij krijgt warm applaus van de broeders.

En hoezo: gewoon? ‘Als keeper hoef je niet knettergek te zijn, maar je moet wel iets van dwaasheid in je hebben’, zegt Leo. Selena somt al haar breuken, kneuzingen en scheuren op, maar niets weerhoudt haar: voetbal is haar leven. En brengt verrassend succes. In een ver land! Maar iedere keeper weet: zes prachtreddingen zijn vergeten bij één blunder. En bij 9-1 heb je de pest in over die ene tegengoal. Inderdaad een beetje gek.