‘Le plaisir du texte’ zag ik geïllustreerd door Aaron Kunin , die in zijn omvangrijke Love Three in 166 poëtische essays of essayistische gedichten zijn fascinatie voor en bewondering van het enkele gedicht verkent, in dit geval het gedicht ‘Love III’ van George Herbert (1593-1633). In Kunins eigen woorden is het boek een essay ‘on eroticizing power’ en ‘a memory palace of sexual experiences, fantasies, preferences, and limits, with Herbert’s poem as the key’. Daarmee is het op de eerste plaats een liefdesverklaring aan de poëzie en aan echt lezen, denken en associëren, en op de tweede plaats een ode aan kennis in het algemeen en kennis van kunst en literatuur in het bijzonder. Een oefening in verdwalen. Love Three laat zien hoe fijn lezen kan zijn als je een tekst moet veroveren. Hoe ver Kunin soms ook lijkt af te dwalen – ‘My sister Natasha, who is a social worker, once spoke to me about the interesting fact that I was not bullied in school’ – altijd is er een lijntje naar dat ene gedicht.
Een ‘fijne’ leeservaring is Het leven van sterren van Marwin Vos niet, maar het boek heeft diepe indruk op me gemaakt. Zoiets heb ik nog niet eerder gelezen in de poëzie. Deze verzameling teksten met de veelzeggende en harde ondertitel Een leesboek over geweld is een aaneenschakeling van verslagen, bespiegelingen en getuigenissen die cirkelen rond de thema’s macht en (seksueel) geweld. De stem van het slachtoffer, de blik van de kunstenaar die optekent, materiaal verzamelt en probeert te reflecteren, de stem van de samenleving – alles vloeit in elkaar over. Vos maakt de premisse van dit werk echt waar, ze gaat werkelijk de diepte in. De taal is dikwijls feitelijk en fragmentarisch maar soms ook verrassend lyrisch. Bovenal is ze onomwonden: ‘langzaam schakel je over je voelt een diepwarme gloed/ je kent vrkrtg erg goed je wil er alles over vertellen’. Een zeer persoonlijk boek, waarin het ego van de maker nauwelijks een rol speelt.