Cookies op groene.nl

Groene.nl gebruikt cookies om het websitegebruik geanonimiseerd te analyseren en noodzakelijke functionaliteiten zoals inloggen mogelijk te maken. Groene.nl gebruikt geen cookies voor advertenties en deelt geen informatie met adverteerders of social media platformen. Meer informatie is beschikbaar in onze privacy- en cookieverklaring.

Sluiten

  • Weekblad
  • Eerdere edities
  • Zoeken
  • Abonneren
  • Agenda
  • Over De Groene
  • Mijn Groene
  • Inloggen
  • Onderzoek
  • Essay
  • Dichters & Denkers
  • Kunst & Cultuur
  • Data & Debat
  • Columns
  • Luisterverhalen
  • Podcast
  • De Filmclub
  • Het beste over
  • Cartoons
  • Klavers
  • Webwinkel
  • Adverteren
  • Service & Bezorging
  • Archief 1877–1940

  • Weekblad
  • Abonneren
  • Mijn Groene
  • Zoeken
  • Menu
  • Extra artikelen
  • Opnieuw actueel
  • Mijn selectie
  • Leesgeschiedenis
  • Leeslijst
  • Filmclub
  • Agenda
  • Klavers
  • Nieuwsbrieven
  • Uw gegevens
  • Abonnement
  • Uitloggen

auteur

Antoine Verbeij

In de wereld

Links en rechts demonstreren in Duitsland samen

Berlijn – Ooit luidden ze de ondergang van de ddr in. De ‘maandagdemonstraties’. Vooral die in Leipzig in de herfst van het revolutiejaar 1989, waar tienduizenden mensen ‘Wij zijn het volk!’ scandeerden, brachten de doorbraak. Toen er zoveel mensen aan meededen dat de politie niet meer durfde in te grijpen, was het met het ddr-regime gedaan.

Antoine Verbeij, 21 mei 2014

Van vrouw tot vrouw

Het lijkt alsof ze er ter redactie om gevochten hebben, de vrouwelijke recensenten en columnisten. Hier met de nieuwe Lulu Wang, die wil ik doen! Hoe zou het anders komen dat het vrijwel uitsluitend vrouwen zijn geweest die zich als hyena’s op Het tedere kind hebben gestort om het aan stukken te rijten, in de grond te stampen, er als een dolle op rond te dansen en er ten slotte de kachel mee aan te maken? Alleen bij de Volkskrant wist Willem Kuipers het boek net voor de graaiende vingers van Aleid Truijens weg te grissen, om er vervolgens tegen te keer te gaan als een oud wijf dat te lang en te dicht bij de kachel heeft gezeten.

Antoine Verbeij, 15 december 1999

Rubriek

Hardhandig

Mario Praz laat er in zijn onvolprezen boek over de literatuur van de Romantiek geen twijfel over bestaan: van Sade moet hij niets hebben. Hij verafschuwt zijn ‘materialistische filosofie’, ergert zich aan het gebrek aan psychologie, en ziet in diens werk niets van literaire waarde.

Antoine Verbeij, 17 september 1997

De Groene Amsterdammer

Onafhankelijk weekblad sinds 1877

  • home
  • deze week
  • zoeken
  • abonneren
  • donatie
  • over
  • service