De partijdemocratie in Europa lijkt ten dode opgeschreven. Ook in Nederland zien we versnippering: het aantal partijen dat deelneemt aan de verkiezingen is ongekend. Kan deze liquide democratie de uitdagingen van de 21ste eeuw aan?

Politieke partijen lijken losgezongen van de samenleving. De kiezer vindt andere wegen om zijn (on)genoegen kenbaar te maken. Dus is de vraag: hoe trekt de staat mensen weer de politiek in, voorbij de gemakzuchtige middelen van het internet en de media?

Groene-columnist Ewald Engelen en de Belgische filosofe Chantal Mouffe stellen een verdediging van het ‘volk’ tegen de ‘elite’ voor, maar dan vanuit een links perspectief. Een glibberig concept.

Onlangs stuurde een Vlaamse uitgeverij een van zijn redacteuren de laan uit en vervolgens brak de hel los. Maar was het enkel omdat hij het ‘te Vlaamsgezind’ was geweest? Anton Jäger over Vlaamse intellectuele eenheidsworst, de afwezigheid van een waardevol publiek debat en de media als ‘vierde onmacht’.

Door onthullingen over fraude aan Hogeschool Inholland in 2010 is de regeldruk in het hoger beroepsonderwijs fors toegenomen. Docenten klagen over de inperking van hun vrijheid. ‘We zijn geen leraren meer, maar controleurs.’

Met hun bikkelharde aanpak van Griekenland lijken de leiders van de eurolanden een ‘Grexit’ te hebben afgewend. Maar tegen welke prijs? Plotseling gaan over het hele continent stemmen op voor een definitief links afscheid van de EU: een ‘lexit’.