Vorige week opende Kees ’t Hart op deze plek een debatreeks over de toekomst van de Nederlandse roman. Aanleiding voor de discussie was Thomas Vaessens’ studie De revanche van de roman. ’t Hart stelde dat Vaessens de romankunst belachelijk maakt. Deze week is de beurt aan Arie Storm, die Vaessens’ pleidooi voor afschaffing van de literatuur krankzinnig vindt.

Volgens schrijftipgever Heidi Aalbrecht verstoren grammaticale fouten de ‘fictionele droom’ van de lezer. Maar volgens schrijftipontvanger Arie Storm heeft literatuur niet de taak de lezer in trance te brengen. Literatuur werkt juist als ze de wereld in kaart brengt zoals die is – inclusief kromme zinnen. HEIDI AALBRECHT SCHRIJFSTIJL: DE BASIS VAN EEN GOEDE TEKST Augustus, 160 blz., € 15,- PYTER WAGENAAR VOOR DE VORM: TAALVRAAGBAAK VOOR SCHRIJVERS Augustus, 272 blz., € 19,50

In twee eerdere essays ging Arie Storm op zoek naar wat de Nederlandse literatuur zo Nederlands maakt. Het land, de grond, de luchten, het licht en de zee bleken belangrijk. Ten slotte ontdekt Storm aan de hand van een klassieker van H.G. Wells, die hij vertaalde, en de roman Gevoel, die hij zelf schreef, het belang van ‘elektriciteit’ voor de Nederlandse kunst.

Op 14 maart schreef Arie Storm in dit blad een essay waarin hij op zoek ging naar wat de Nederlandse literatuur zo Nederlands maakt. Het land, de grond en de luchten bleken belangrijk. In dit vervolg ontdekken we de rol van het licht en de zee voor de Nederlandse kunst.

De Nederlandse literatuur bezit op haar beste momenten iets wat haar eigen en uniek maakt. Die eigenheid en uniciteit verlenen haar een eigen kracht. Dat heeft wellicht te maken met de plaats waar wij leven.

PATRICIA HIGHSMITH STRANGERS ON A TRAIN W.W. Norton & Company (oorspr. 1950) In het Nederlands verschenen als Vreemden in de trein (derde druk 1991), vertaald door Jan en Tineke Donkers