De vooroorlogse generatie sterft uit, en daarmee de generatie die proper de kist in wil. Tegenwoordig moet van de uitvaart worden genoten. Frank Starik is een van de kunstenaars die aan de nieuwe funeraire traditie vorm geeft. ‘Het is echt business hoor, begraven, dat is niet zomaar niks.’ De tentoonstelling Midden in het Leven staan wij in de Dood, waar onder andere werk van Frank Starik te zien is, is tot en met 14 april te zien in Arti et Amicitiae, Amsterdam. Donderdag 21 maart geeft Starik een lezing over Kunst & de dood in ‘t Paard, Den Haag. Van 12 mei tot en met 2 juli is werk van Starik te zien in Galerie Marzee, Nijmegen. Het Starik Museum is vanaf juni weer dagelijks geopend: Pakhuis Wilhelmina, Oostelijke Handelskade 29, Amsterdam. F. Starik, Nieuwe vleugel, uitg. Voetnoot, f29,50. F. Starik, Mijn leven als museum, uitg. In de Knipscheer, f34,50. BEHALVE KUNSTENAAR is Frank Starik (37) ook zanger en ex-museumdirecteur. Zo'n tweehonderd meter verwijderd van zijn atelier, verderop aan de Rozengracht, stond het afbraakpand waar hij een jaar lang zijn Starik Museum (1992-1993) had gevestigd. Zijn werk bestaat voornamelijk uit het verheffen van zijn autobiografie tot kunst. Starik: 'Ja, het construeren van je leven als een verhaal is bepaald een kerngegeven van mijn werk.’