Cookies op groene.nl

Groene.nl gebruikt cookies om het websitegebruik geanonimiseerd te analyseren en noodzakelijke functionaliteiten zoals inloggen mogelijk te maken. Groene.nl gebruikt geen cookies voor advertenties en deelt geen informatie met adverteerders of social media platformen. Meer informatie is beschikbaar in onze privacy- en cookieverklaring.

Sluiten

  • Weekblad
  • Eerdere edities
  • Zoeken
  • Abonneren
  • Agenda
  • Over De Groene
  • Mijn Groene
  • Inloggen
  • Onderzoek
  • Essay
  • Dichters & Denkers
  • Kunst & Cultuur
  • Data & Debat
  • Columns
  • Luisterverhalen
  • Podcast
  • De Filmclub
  • Het beste over
  • Cartoons
  • Klavers
  • Webwinkel
  • Adverteren
  • Service & Bezorging
  • Archief 1877–1940

  • Weekblad
  • Abonneren
  • Mijn Groene
  • Zoeken
  • Menu
  • Extra artikelen
  • Opnieuw actueel
  • Mijn selectie
  • Leesgeschiedenis
  • Leeslijst
  • Filmclub
  • Agenda
  • Klavers
  • Nieuwsbrieven
  • Uw gegevens
  • Abonnement
  • Uitloggen

auteur

Bas Heijne

Dezelfde blote kerels, een ander decor

Omdat er niets meer te bevechten viel, hebben homoseksuelen zich de afgelopen decennia vooral cultureel geuit. Nu het klimaat onder invloed van de islam verandert, moeten ze zich weer politiek manifesteren.

Bas Heijne, 14 oktober 2005

Essay

Naakte sterren, blote leugens

De oogst van een weekje openbaar vertoon. Voetballers die het nachtleven van Amsterdam in zouden gaan. Een popster die in de VS in de boeien wordt geslagen. En ondertussen ook de slaapkamers van Bauer, Brard en anderen op de televisie. Wie voor het publiek geen authentieke persoonlijkheid is, is niemand. Maar deze cultus is bedrog, maakt ons bestaan juist onpersoonlijker.

Bas Heijne, 29 november 2003

Talk

Een klam en smerig land. Een hotelkamer. Twee vrienden. En sloppenwijken vol jonge meisjes. Maar waar komt toch die drang om te kotsen vandaan? Een moordverhaal Hij ging op het bed liggen. De lucht in de kamer was zo koel dat hij het liefst onder de dekens was gekropen. Zijn shirt was te warm voor buiten, te dun voor binnen. Het zweet op zijn benen en armen was opgedroogd. Hij voelde een koude dij. De korte haartjes stonden overeind. Buiten kon hij het verkeer van de stad horen, een zacht snorrend geluid. Af en toe een claxon. Hij rilde. Hij keek naar de telefoon naast hem op het nachtkastje.

Bas Heijne, 31 juli 1996

De Groene Amsterdammer

Onafhankelijk weekblad sinds 1877

  • home
  • deze week
  • zoeken
  • abonneren
  • donatie
  • over
  • service