De paradigmawisseling van de hoge cultuur naar semi-vrije sector is in volle gang. Violiste Merel Vercammen is een case in point.

Hoe zet je de boodschap van een meesterwerk – Chopins nocturnes en Schuberts laatste pianosonate – zo overtuigend mogelijk om in klank en ritme? Toon voor toon, met rust en reflectie, bewijst Boomsma tijdens zijn recitals.

In 1957 zag de Hongaarse componist György Kurtág in Parijs Fin de partie van Samuel Beckett. Meer dan een halve eeuw later voltooide hij de gelijknamige opera, zijn eerste.

De manier waarop de Franse dirigent zijn voortreffelijke Gürzenich-orkest Mahlers Symphony No. 3 laat spelen, levert ongewoon directe klankkleuren op. Een grote, deze Roth.

Tijdens het luisteren naar ‘Selected Compositions’, een uitgave met vroege composities van Willem Mengelberg, voel je steeds: dit is geen echte componist. Hij spreekt de taal van de muziek te vloeiend, de geleende Mahler-taal.

In San Francisco staat Bas van Putten oog in oog met een pauperzwerm van bijbelse proporties. ‘Toch ga ik naar Bach. Ik wil daar niet geaffecteerd dramatisch over doen maar confronterend is het, want ik ben geschokt.‘

Het ensemble MusicAeterna onder leiding van de jonge dirigent speelt fantastisch, daar niet van. Maar zal Currentzis na dit puberstuk van Mahler ook klaar zijn voor composities als die van Haydn?

Bach blijft steeds op de achtergrond aanwezig op dit charmante album dat Loevendie samen met de avontuurlijke blokfluitist Erik Bosgraaf maakte. De componist vindt met de verwondering van een kind steeds weer nieuw materiaal.

Blaaswereld en symfonieorkest ontmoetten elkaar bij het jubileumconcert ter ere van blaasmuziekgrootheid Johan de Meij. De toon is gezet: amateurs en professionals gaan vaker samenspelen.

Veelbelovend, het optreden van Kerem Hasan (26) voor het NNO. Hij dirigeerde Brahms en Tsjaikovski in de Oosterpoort voor een opvallend jong publiek.

De nieuwe spiritualiteit van componisten als Pärt en Górecki was het commercieel succesvolle maar controversiële antwoord op het modernisme. Pianist Ralph van Raat, befaamd vertolker van extreem complexe twintigste-eeuwse pianomuziek, houdt een pleidooi voor het genre.

De titel is lang, het stuk voor zijn doen kort. Jan van de Putte’s Cette agitation perpétuelle/ cette turbulence sans but voor Klangforum Wien duurt een kwartier. Het gaat over de jachtigheid van onze tijd.

Vier jaar na de dood van Brüggen verschijnen deze verzamelde opnamen van Rameau-suites. De uitvoering door deze dirigent met zijn Orkest van de Achttiende Eeuw is ongeëvenaard en majestueus.

De Buma Classical Award 2018 ging naar een componist die niemand kende. Maar in de wereld van harmonie, fanfare en brassband (HaFaBra) is Jacob de Haan een internationale grootheid. Net als zijn landgenoot Johan de Meij, de winnaar van 2017. En beiden zien hun wereld niet vergaan.