Het ensemble MusicAeterna onder leiding van de jonge dirigent speelt fantastisch, daar niet van. Maar zal Currentzis na dit puberstuk van Mahler ook klaar zijn voor composities als die van Haydn?

Bach blijft steeds op de achtergrond aanwezig op dit charmante album dat Loevendie samen met de avontuurlijke blokfluitist Erik Bosgraaf maakte. De componist vindt met de verwondering van een kind steeds weer nieuw materiaal.

Blaaswereld en symfonieorkest ontmoetten elkaar bij het jubileumconcert ter ere van blaasmuziekgrootheid Johan de Meij. De toon is gezet: amateurs en professionals gaan vaker samenspelen.

Veelbelovend, het optreden van Kerem Hasan (26) voor het NNO. Hij dirigeerde Brahms en Tsjaikovski in de Oosterpoort voor een opvallend jong publiek.

De nieuwe spiritualiteit van componisten als Pärt en Górecki was het commercieel succesvolle maar controversiële antwoord op het modernisme. Pianist Ralph van Raat, befaamd vertolker van extreem complexe twintigste-eeuwse pianomuziek, houdt een pleidooi voor het genre.

De titel is lang, het stuk voor zijn doen kort. Jan van de Putte’s Cette agitation perpétuelle/ cette turbulence sans but voor Klangforum Wien duurt een kwartier. Het gaat over de jachtigheid van onze tijd.

Vier jaar na de dood van Brüggen verschijnen deze verzamelde opnamen van Rameau-suites. De uitvoering door deze dirigent met zijn Orkest van de Achttiende Eeuw is ongeëvenaard en majestueus.

De Buma Classical Award 2018 ging naar een componist die niemand kende. Maar in de wereld van harmonie, fanfare en brassband (HaFaBra) is Jacob de Haan een internationale grootheid. Net als zijn landgenoot Johan de Meij, de winnaar van 2017. En beiden zien hun wereld niet vergaan.

De vaste kunstcritici van De Groene Amsterdammer selecteerden de meest in het oog springende cultuur van het nieuwe kunstseizoen. Tip 6: The Garden of No. 50 van Richard Ayres.

‘Lozakovich is als de kers op de exquise retrotaart.’ Toch zou je de jonge Zweed een breuk met de tradities gunnen.

Bij Loevendie is de tekst dood, maar de partituur springlevend.

De muziek is geweldig, de tekst gewiekst geconstrueerd. Toch toont George Benjamins ‘Lessons in Love and Violence’ de bizarre paradox dat juist onfeilbaar meesterschap kan falen.

Uitzonderlijk: een Holland Festival met twee opera’s van een levende componist. George Benjamin dirigeert zelf de Nederlandse première van Lessons in Love and Violence, Lawrence Renes de semi-concertante uitvoering van Written on Skin.

De vijf cd’s met het kernrepertoire van Gilels, nooit uitgebrachte Amsterdamse recitals, zijn van een verrassend goede geluidskwaliteit. Zijn Prokofjev: lieflijk kalm. Zijn Schumann: zo innig. En boven alles uit torent die ongelooflijke Beethoven van hem.