De Bewust Excentrieke Griekse dirigent Currentzis leidt het ultieme Russische spektakelstuk, de Pathétique, Tsjaikovski’s Zesde symfonie. Hij toont zich een precieze lezer, maar laat het klinken van woest wanhopig tot ondraaglijk broeierig. Heerlijk, wat een drama.

Perfectie moet, in ‘Der Rosenkavalier’; deze opera is überkitsch. De live-opname uit 2015 klinkt orkestraal dan ook voortreffelijk. Maar de stemmen blijven vlak.

‘Fiere hartstocht’, ‘machtige lichtheid’, ‘furieuze octaven’; nu te beluisteren op de nieuwe cd van de klassieke zussen Milstein: La sonate de Vinteuil.

Een van de beste baritons van de wereld zingt de mooiste bas-cantates aller tijden. En wat niet kan, gebeurt toch: het lukt niet.

Onlangs ontdekt in de archieven: een vroeg pianoconcert van Ton de Leeuw. Echte pianistenmuziek, met volle bassen, veel octaven en passagewerk met gebroken akkoorden. Hij schreef het in 1949. ‘Verbijsterend dat iemand van 22 zo’n volwassen stuk kan schrijven.’

De toon is prachtig, de partituurtrouw voorbeeldig. Toch weet de Poolse pianist Bas van Putten niet te raken.

Giuseppe Verdi werd na 1860, op weg naar Otello en Falstaff, almaar veeleisender. La forza del destino is een van de grote stappen naar dat culminatiepunt. Geweldige muziek, problematisch drama.

‘Je ziet Stockhausen in zijn studio met primitief gereedschap vonken slaan uit magische golven, mystieke natuurkunde. Hier vond hij zijn kosmische toon, hier werd hij wat hij wilde: visionair.’

De Hongaarse componist en dirigent Peter Eötvös dirigeert het baanbrekende Atmosphères. En dat stuk blijft ondanks zijn duur van een kleine tien minuten een monumentaal keerpunt in de geschiedenis van de nieuwe muziek.

Reinbert de Leeuw legde met het Asko|Schönberg Ensemble, het Groot Omroepkoor en solisten op drie cd’s alle ensemblewerken van György Kurtág vast. Unieke muziek die op z’n best schijnbaar per ongeluk ontstaat uit bijna niets.

‘Voor Bruckner is religieuze overgave nodig.’ Het heeft er alle schijn van dat Andris Nelsons die heeft.

Je aan Beethoven wagen, Hannes Minnaar mag het. Ongehinderd door een Nieuwe Visie is zijn Beethoven misschien niet virtuoos, maar ‘Minnaar is meteen waar hij zijn moet’.

De vermaarde pianobroers Lucas en Arthur Jussen spelen deze week Stockhausens Mantra op het Holland Festival. Een herculestaak, weten ze na een half jaar buffelen.

De opera Het nieuwe Babylon van Jörg Widmann, op een tekst van Peter Sloterdijk, is een utopische fantasie over de triomf van liefde, rede en begrip in een door rampen aangeslagen tijd van absolute spraakverwarring. De eerste stap naar verlichting in een tijd als de onze.