Binnen twee jaar gaan ‘alle Nederlanders’ hun medische gegevens zelf online beheren, als het aan het ministerie van VWS ligt. Ruim een half miljard zorggeld wordt ingezet voor deze Persoonlijke Gezondheidsomgeving, maar waarschijnlijk zal slechts een kleine groep chronisch zieken er gebruik van maken.

Toen het wetsvoorstel voor een landelijk elektronisch patiëntendossier werd verworpen, gaf het ministerie van VWS de regie over de landelijke uitwisseling van patiëntgegevens uit handen. Artsen en zorgverleners zijn nu afhankelijk van fax, post, WhatsApp en telefoon.

President Trump gelooft niet in klimaatverandering, omringt zich met sceptische adviseurs en zet het Parijse klimaatakkoord op de helling. Klimaatsceptici hebben plotseling de wind in de rug. Ook in Nederland boeken ze, hier en daar, politieke winst.

Tien jaar te laat, driehonderd procent boven budget. De automatisering van de gemeentelijke basisadministratie is op een drama uitgelopen. En het einde is nog niet in zicht.

De Nederlandse overheid heeft tomeloze digitale ambities, maar enige samenhang ontbreekt en ondanks vijftien jaar bouwen zijn de onderliggende computersystemen een puinhoop.

De Autoriteit Consument en Markt heeft geen bewijs gevonden voor samenspanning van de ICT-sector tegen de overheid. Maar daar wringt de schoen ook niet. Het gaat vooral om vermeende afstemming tussen ICT’ers en ambtenaren. Miljarden worden verspild.

Met één druk op de knop zou het Amsterdamse stadsbestuur inzicht krijgen in de versnipperde financiële administratie van de stad. Maar het nieuwe ICT-systeem is een dure flop gebleken. Waarschuwingen werden in de wind geslagen.

ICT-projecten kosten de rijksoverheid jaarlijks minstens een miljard meer dan begroot. De voor de hand liggende aanbevelingen van de commissie-Elias zullen hier weinig aan veranderen. Want overheid en bedrijfsleven hebben nooit serieus geprobeerd om de enorme ICT-projecten financieel te beheersen. Hoe ‘ons kent ons’ al decennialang een meer zakelijke verhouding in de weg staat.

Dit is de geannoteerde versie van Gezellig samen falen.

Europa wil één interne energiemarkt creëren en de energievoorziening vóór 2050 volledig verduurzamen. Een dubbelexperiment dat chaos en hoge kosten oplevert. Maar ondertussen is er ook een groene revolutie op gang gekomen die zijn weerga niet kent.

De huidige crisis wijst Europa op de pijnlijke afhankelijkheid van Russisch aardgas. Welke opties zijn er om onder het Russische energiejuk uit te komen?

Groningen beeft en verzakt. De aardgasbaten dalen en de schade neemt toe. Intussen werkt de overheid lustig aan een geldverslindende ‘gasrotonde’. De ministeries van Financiën en Economische Zaken verspeelden 2,9 miljard euro in een strategie zonder einddoel.

Als de zon schijnt of de wind flink waait, duiken de Duitse stroomprijzen meteen omlaag. De Nederlandse industrie blijft echter het volle pond betalen – met dank aan de eigen kolenlobby. Het Groningse aluminiumbedrijf Aldel is het eerste slachtoffer.