Denkers als Chantal Mouffe en Ernesto Laclau pleiten voor een links populisme. Maar waarom zou je jezelf ‘populist’ willen noemen als het woord ‘volk’ zó glibberig, zó corrupt en zó gevaarlijk is gebleken?

‘Als ik mezelf terugzie, denk ik heel vaak: mijn God, wat is dit goed.’ Aldus de allergrootste intellectueel die Nederland ooit gekend heeft: Thierry Baudet. ‘Ik heb gelijk. Dus anderen hebben ongelijk.’ En zo is dat.

De creatieve stad is als tegenpool van neoliberaal globalisme en plattelandsconservatisme mogelijk effectiever in de strijd tegen sociale ongelijkheid en klimaatverandering dan de staat. Voor het afschaffen van die staat is evenwel geen reden.

Iedereen kan iets doen in de eigen straat en buurt: daar waar de fall-out van globalisering, kapitalisme en consumentisme direct zichtbaar en tastbaar wordt – in dit geval in de vorm van plastic soep.

Europa moet zijn relatieve zwakte als continent van samenwerking, overreding en onderhandeling koesteren tegenover de harde ideologieën van jihadisme, nationalisme en Russisch machismo. Zelfbeheersing als teken van kracht.

Er loopt een onzichtbare grens door Europa, tussen het rijke noordwesten en het arme zuidoosten. Onder de grens bevinden zich de Roma, de armsten van de armen. Zij zijn de ultieme testcase voor de Europese solidariteit.

Geert Wilders zoekt toenadering tot populistische partijen in de rest van Europa; de vijand huist niet meer voornamelijk in Mekka, maar in Brussel. Paradoxaal genoeg versterkt hij daarmee juist de democratische legitimiteit van Europa.