De verwarring van deze tijd: we weten dat de kapitalistische economie niet goed meer functioneert, maar nog niet waarom niet – en wat te doen.

Het zuiden van de eurozone is de kip met de gouden eieren van de Nederlandse economie. Het is daarom van de gekke dat Nederland zich afvraagt of we die zone financieel moeten bijstaan.

Van de ongeveer 31 miljard euro pensioenuitkeringen per jaar gaat 8,4 miljard euro naar vermogensbeheerders in Londen en New York en de Nederlandse pensioensector. Dat geld kan veel beter besteed worden.

Met afstand het grootste gevaar voor de Nederlandse economie is voortzetting van de bezuinigingsdrift die onder Rutte I, II en III hoogtij vierde. Mocht er onverhoopt een Rutte IV komen, dan houd ik mijn hart vast.

De steun voor het bedrijfsleven gaat ons veel kosten in het komende decennium. Dus reken maar dat er nu veel boven water gaat komen over belastingontwijking, onderbetaling van de werkvloer en zelfverrijking aan de top.

Een brief in de Volkskrant over overheidssteun aan beursgenoteerde bedrijven is een hoognodig publiek drukmiddel op de regering, om nu eindelijk eens consequenties aan hun woorden te verbinden.

Om de schulden omlaag te krijgen, zullen bezuinigingen door velen als onvermijdelijk worden gezien. Als Mark Rutte wordt herkozen, zitten bezuinigingen er ook dik in.

Een economische klap van deze omvang heeft Nederland na de Tweede Wereldoorlog nooit meegemaakt. Het coronavirus leert ons een lesje. Maar wat doen we ermee? Het is tijd voor het wensdenken.

De coronacrisis lost in een klap vier van onze grootste problemen op. Voor even, dat is waar, maar met een krachtig demonstratie-effect.

Wat gebeurt er om de Nederlandse en Europese economie door de coronacrisis te helpen? Veel hulp blijkt in de vorm van leningen te komen. Een schuldexplosie dreigt.

Het virus is niet links, rechts, populistisch of elitair. Wel opent het de mogelijkheid onze maatschappij radicaal anders in te richten – iets wat al heel lang nodig was.

Voorkomen moet worden dat de coronacrisis een economisch debacle gaat worden. Volgens Dirk Bezemer is er maar één oplossing: schuldkwijtschelding.

Gematigd links vereenzelvigde zich met globalisering en marktwerking, en was blind voor de ravage die dat aanrichtte in de samenleving – totdat Trump het gewoon benoemde.

Zowat de hele publieke sector is de afgelopen maanden op het Malieveld geweest om te klagen over tekorten. En de overheid zou te veel uitgeven?

Huishoudens hebben de afgelopen twintig jaar niet of nauwelijks van de welvaartsgroei geprofiteerd. Voor bedrijven en beleggers waren het juist gouden jaren.