De steun voor het bedrijfsleven gaat ons veel kosten in het komende decennium. Dus reken maar dat er nu veel boven water gaat komen over belastingontwijking, onderbetaling van de werkvloer en zelfverrijking aan de top.

Een brief in de Volkskrant over overheidssteun aan beursgenoteerde bedrijven is een hoognodig publiek drukmiddel op de regering, om nu eindelijk eens consequenties aan hun woorden te verbinden.

Om de schulden omlaag te krijgen, zullen bezuinigingen door velen als onvermijdelijk worden gezien. Als Mark Rutte wordt herkozen, zitten bezuinigingen er ook dik in.

Een economische klap van deze omvang heeft Nederland na de Tweede Wereldoorlog nooit meegemaakt. Het coronavirus leert ons een lesje. Maar wat doen we ermee? Het is tijd voor het wensdenken.

De coronacrisis lost in een klap vier van onze grootste problemen op. Voor even, dat is waar, maar met een krachtig demonstratie-effect.

Wat gebeurt er om de Nederlandse en Europese economie door de coronacrisis te helpen? Veel hulp blijkt in de vorm van leningen te komen. Een schuldexplosie dreigt.

Het virus is niet links, rechts, populistisch of elitair. Wel opent het de mogelijkheid onze maatschappij radicaal anders in te richten – iets wat al heel lang nodig was.

Voorkomen moet worden dat de coronacrisis een economisch debacle gaat worden. Volgens Dirk Bezemer is er maar één oplossing: schuldkwijtschelding.

Gematigd links vereenzelvigde zich met globalisering en marktwerking, en was blind voor de ravage die dat aanrichtte in de samenleving – totdat Trump het gewoon benoemde.

Zowat de hele publieke sector is de afgelopen maanden op het Malieveld geweest om te klagen over tekorten. En de overheid zou te veel uitgeven?

Huishoudens hebben de afgelopen twintig jaar niet of nauwelijks van de welvaartsgroei geprofiteerd. Voor bedrijven en beleggers waren het juist gouden jaren.

Geen luie Grieken, geen kwade opzet, geen winstbejag, geen duistere lobby van Big Finance, maar de plichtsgetrouwe taakvervulling door mensen met een verkeerde opleiding stortte de euro in de afgrond.

De winsten van banken zijn te hoog geweest, hun buffers zijn nooit genoeg gestegen, hun omvang is nooit genoeg afgenomen. Opnieuw wankelen er verzwakte financiële behemoths door onze economie, met voorspelbare gevolgen.

Fijnstof, megastallen, massatoerisme, bosbranden en orkanen. Dat is het punt in de lange en gevarieerde geschiedenis van het kapitalisme waar we nu staan. En we kunnen niet terug.

De snelheidsverlaging als stikstofmaatregel is een doorbraak. Ik was in ieder geval onder de indruk. Zagen we hier een omslag?