Twee economen deden onderzoek naar hoe zinvol werknemers hun werk vonden. Bibliothecarissen en brandweerlieden vinden hun werk erg nuttig; economen en kunstenaars niet. Wat zegt dat eigenlijk?

Waardoor lukt het economen niet goed uit te leggen hoe de twee kanten van de macro-economie – de reële en de financiële – met elkaar verbonden zijn? Een korte analyse.

Wat is de les die we in Nederland tien jaar na de economische crisis hebben geleerd? Het voornamelijk rechtse geluid van toen, ‘niemand had het zien aankomen’, zou nu niet meer moeten gelden.

Een revolutionaire doorbraak: blockchain. Ook de kraamzorg lanceert een nieuw rekenmiddel, gebaseerd op dit systeem. Superefficiënt en zeer controleerbaar, maar wat blijft er over van vertrouwen?

Hoewel de loopbaan van Lubbers en Rutte veel gelijkenissen vertoont, kan onze huidige premier best nog wat lubberiaanser worden: gaan denken in oplossingen, een visie vormen, een rechte rug houden.

In de media lezen we dat Griekenland de weg naar boven gevonden heeft, maar de overheidsschuld is hoger dan ooit. Het maakt duidelijk dat bezuinigen zonder schuldkwijtschelding niet tot herstel leidt.

Nóg zo’n schrijnend verhaal: ‘Tim’ uit Groningen krijgt te maken met de corrupte verstrengeling van de NAM en Arcadis. Van zijn schadekosten van 75.000 euro heeft hij, na vier jaar strijden, nog geen cent gezien.

De kloof tussen loongroei en economische groei, die in alle rijke economieën al jaren toeneemt, stelt economen voor raadsels. Wat bedoelen we eigenlijk met ‘economische groei’? Groei van wat, en voor wie?

Is de bitcoin een levensvatbaar organisme? Vooralsnog maken we niet de geboorteweeën van een nieuw geldsysteem mee, maar een hype. En in een hype gebeuren er vreemde dingen.

Dat de ommekeer richting groene energie er moet komen, staat vast. Maar omdat we de toekomst niet kennen, moeten we niet alleen denken in kansen en mogelijkheden, maar ook rekening houden met bedreiging en verliezen. Zeker voor Henk en Ingrid.

De elite in haar bubbel bezint zich op de opkomst van het populisme. Kun je vanuit die positie echt het onbehagen in de samenleving peilen?

Niet alleen Klaas Knot zei het onlangs, Xi Jinping is het met hem eens: we moeten nu echt iets doen aan schuldafbouw en huizenbubbels. Het zit in de lucht, dus wen er maar aan.

Eindelijk nieuws uit de formatiekeuken. Good cooking takes time. Was de uitkomst ruim een half jaar wachten waard? Het is duidelijk bij welke groep de prioriteit van het nieuw-rechtse kabinet ligt.

Terwijl centrale bankiers tevreden achterover leunden tijdens de lage-inflatie-jaren negentig en 2000 schoof het Westen naar de financiële afgrond waar het in 2007 net niet in stortte. Hierin zit een vreemde continuïteit: een kwart eeuw later is inflation targeting nog steeds standaardbeleid.

Dat er een dip komt is zo goed als zeker, de vraag is hoe en wanneer. Het is tijd voor een financiële, constructieve Cassandra.