Geen luie Grieken, geen kwade opzet, geen winstbejag, geen duistere lobby van Big Finance, maar de plichtsgetrouwe taakvervulling door mensen met een verkeerde opleiding stortte de euro in de afgrond.

De winsten van banken zijn te hoog geweest, hun buffers zijn nooit genoeg gestegen, hun omvang is nooit genoeg afgenomen. Opnieuw wankelen er verzwakte financiële behemoths door onze economie, met voorspelbare gevolgen.

Fijnstof, megastallen, massatoerisme, bosbranden en orkanen. Dat is het punt in de lange en gevarieerde geschiedenis van het kapitalisme waar we nu staan. En we kunnen niet terug.

De snelheidsverlaging als stikstofmaatregel is een doorbraak. Ik was in ieder geval onder de indruk. Zagen we hier een omslag?

De effectieve belastingdruk voor bedrijven is de laatste tien jaar met een kwart gedaald. Dit terwijl de bedrijfswinsten in 2018 opnieuw een recordniveau aantikten, tien procent hoger dan het vorige record in 2017. Er was meer te belasten, het gebeurde minder.

De Nobelprijs voor de economie 2019 werd uitgereikt aan drie ontwikkelingseconomen ‘voor hun experimentele aanpak van het wereldarmoedevraagstuk’. Het probleem? In experimenten blijft het economisch systeem zelf buiten beeld.

Vernieuwing te over in de micro-economie, maar de macro-economie blijft achter. Voor klimaat is te weinig aandacht en in de top twintig van veelbelovende jonge economen zijn nauwelijks vrouwen te vinden. Is er een verband?

Terwijl tien procent van de Nederlandse huishoudens financieel klem zit, krijgt minister van Financiën Wopke Hoekstra het geld niet op. Dat is de uitkomst van tien jaar Rutte: te veel geld bij de overheid en te weinig in de zakken van burgers.

De rentenierseconomie heeft haar eigen mijnenveld gelegd door te korten op de verhoging van lonen, de financiering van universiteiten, de positie van leerkrachten, de aanpak van probleemschulden. Wie nu op zijn schreden terugkeert, moet kijken waar hij loopt.

In een gesprek met een ouder Brits echtpaar zit alle spanning die globalisering oproept, en die door de brexiteers zo vakkundig tot ontlading is gebracht. Globalisering leidt tot een gevoel van ontheemding, ook als je welgesteld bent.

Júist zonder de schijnprecisie en marktobsessie van orthodoxe economen weten we genoeg om te begrijpen dat de uitstoot fors moet worden ingeperkt. Helaas voor de rest van de wereld hebben zulke economen heel, heel veel beleidsinvloed.

Voor beleggers is leegstand soms aantrekkelijker dan bewoning. De afwezige eigenaar realiseert zijn mooie rendement vanwege huren die niet haalbaar zijn voor de mensen die de stad draaiend moeten houden. Is het tijd voor een woonplicht voor de koper?

Volgens Rutte is Nederland een onwijs gaaf land, volgens Lilian Marijnissen is het tijd voor verandering. Zij kunnen dat allebei onderbouwen maar de opwarming van de aarde ontbreekt in beide verhalen.

Facebook gaat zijn eigen munt lanceren: de libra. Als Facebook onze betaaldata krijgt, wordt daar dan goed mee omgegaan? We zijn nu afhankelijk van een handvol banken en worden bij volledige overgang naar de libra afhankelijk van één multinational.

De nuchtere verdedigers van kernenergie reppen niet van de nadelen anders dan het afval (is goed op te bergen) of de kans op een ramp (is heel klein). Dat maakt wantrouwig.