Wat gebeurt er om de Nederlandse en Europese economie door de coronacrisis te helpen? Veel hulp blijkt in de vorm van leningen te komen. Een schuldexplosie dreigt.

Het virus is niet links, rechts, populistisch of elitair. Wel opent het de mogelijkheid onze maatschappij radicaal anders in te richten – iets wat al heel lang nodig was.

Voorkomen moet worden dat de coronacrisis een economisch debacle gaat worden. Volgens Dirk Bezemer is er maar één oplossing: schuldkwijtschelding.

Gematigd links vereenzelvigde zich met globalisering en marktwerking, en was blind voor de ravage die dat aanrichtte in de samenleving – totdat Trump het gewoon benoemde.

Zowat de hele publieke sector is de afgelopen maanden op het Malieveld geweest om te klagen over tekorten. En de overheid zou te veel uitgeven?

Huishoudens hebben de afgelopen twintig jaar niet of nauwelijks van de welvaartsgroei geprofiteerd. Voor bedrijven en beleggers waren het juist gouden jaren.

Geen luie Grieken, geen kwade opzet, geen winstbejag, geen duistere lobby van Big Finance, maar de plichtsgetrouwe taakvervulling door mensen met een verkeerde opleiding stortte de euro in de afgrond.

De winsten van banken zijn te hoog geweest, hun buffers zijn nooit genoeg gestegen, hun omvang is nooit genoeg afgenomen. Opnieuw wankelen er verzwakte financiële behemoths door onze economie, met voorspelbare gevolgen.

Fijnstof, megastallen, massatoerisme, bosbranden en orkanen. Dat is het punt in de lange en gevarieerde geschiedenis van het kapitalisme waar we nu staan. En we kunnen niet terug.

De snelheidsverlaging als stikstofmaatregel is een doorbraak. Ik was in ieder geval onder de indruk. Zagen we hier een omslag?

De effectieve belastingdruk voor bedrijven is de laatste tien jaar met een kwart gedaald. Dit terwijl de bedrijfswinsten in 2018 opnieuw een recordniveau aantikten, tien procent hoger dan het vorige record in 2017. Er was meer te belasten, het gebeurde minder.

De Nobelprijs voor de economie 2019 werd uitgereikt aan drie ontwikkelingseconomen ‘voor hun experimentele aanpak van het wereldarmoedevraagstuk’. Het probleem? In experimenten blijft het economisch systeem zelf buiten beeld.

Vernieuwing te over in de micro-economie, maar de macro-economie blijft achter. Voor klimaat is te weinig aandacht en in de top twintig van veelbelovende jonge economen zijn nauwelijks vrouwen te vinden. Is er een verband?

Terwijl tien procent van de Nederlandse huishoudens financieel klem zit, krijgt minister van Financiën Wopke Hoekstra het geld niet op. Dat is de uitkomst van tien jaar Rutte: te veel geld bij de overheid en te weinig in de zakken van burgers.

De rentenierseconomie heeft haar eigen mijnenveld gelegd door te korten op de verhoging van lonen, de financiering van universiteiten, de positie van leerkrachten, de aanpak van probleemschulden. Wie nu op zijn schreden terugkeert, moet kijken waar hij loopt.