Cookies op groene.nl

Groene.nl gebruikt cookies om het websitegebruik geanonimiseerd te analyseren en noodzakelijke functionaliteiten zoals inloggen mogelijk te maken. Groene.nl gebruikt geen cookies voor advertenties en deelt geen informatie met adverteerders of social media platformen. Meer informatie is beschikbaar in onze privacy- en cookieverklaring.

Sluiten

  • Weekblad
  • Eerdere edities
  • Zoeken
  • Abonneren
  • Agenda
  • Over De Groene
  • Mijn Groene
  • Inloggen
  • Onderzoek
  • Essay
  • Dichters & Denkers
  • Kunst & Cultuur
  • Data & Debat
  • Columns
  • Luisterverhalen
  • Podcast
  • De Filmclub
  • Het beste over
  • Cartoons
  • Klavers
  • Webwinkel
  • Adverteren
  • Service & Bezorging
  • Archief 1877–1940

  • Weekblad
  • Abonneren
  • Mijn Groene
  • Zoeken
  • Menu
  • Extra artikelen
  • Opnieuw actueel
  • Mijn selectie
  • Leesgeschiedenis
  • Leeslijst
  • Filmclub
  • Agenda
  • Klavers
  • Nieuwsbrieven
  • Uw gegevens
  • Abonnement
  • Uitloggen

auteur

Dirk-jan Arensman

Dichter bij het graf

Dichter, essayist en criticus, maar van beroep begrafenis-(ondernemer - Thomas Lynch. ‘Er is niet zo'n groot verschil tussen een teraardebestelling en het schrijven van een gedicht.’

Dirk-jan Arensman, 30 juni 1999

Dichters & Denkers

Blues van het derde geslacht

DE SCENE WAAR het boek mee begint is treffend, maar - helaas - hij komt je ook bijna te bekend voor. In een woonwagenkamp in een buitenwijk van het Amerikaanse plaatsje Spokane, Washington, rijdt in januari 1989 een ambulance voor. De patiënt voor wie hij komt is Billy Tipton, een oude blanke muzikant die al tijdenlang ziek is maar steeds heeft geweigerd naar een dokter te gaan. Als zijn geadopteerde tienerzoon William eindelijk het alarmnummer 911 heeft gebeld, wordt duidelijk waarom: de ziekenbroeders komen binnen, leggen Billy op de grond en maken zijn pyjamajasje los om te voelen of zijn hart nog klopt. Eén van hen kijkt William aan en vraagt: ‘Is je vader soms van geslacht veranderd, jongen?’ De jongen komt wat dichterbij, kijkt naar het lichaam van zijn vader en rent dan ‘struikelend naar de hordeur en het trapje van de woonwagen af’.

Dirk-jan Arensman, 7 april 1999

Dichters & Denkers

Elvis in oibibio

HOE GROOT een reputatie ook is, de eerste dingen die je van iemand hoort, ziet of leest, kunnen je oordeel soms heel lang bepalen. Neem Elvis Presley. Wat ik het eerst zag, waren een paar van zijn films uit begin jaren zestig. Elvis die in Hawaii van een rots dook, Elvis als jolige soldaat. Hij zong een paar mierzoete liedjes en krulde zijn lip omhoog, terwijl het verhaaltje in veel te vrolijke kleuren naar zijn voorspelbare ontknoping strompelde. Hij kreeg het meisje, maar een goede start kon je het niet noemen.

Dirk-jan Arensman, 3 februari 1999

Dichters & Denkers

Schotland na de hype

ZO'N KLEINE twee jaar geleden wist iedereen het zeker: vanaf nu kwam literatuur, althans als zij hip en actueel moest zijn, uit Schotland. Schotland?! Ja, Schotland. Het land dat het tot dan goeddeels had moeten doen met een dodelijk doedelzak-en-Monster-van-Loch-Ness-imago werd plotseling uitgeroepen tot hét literaire walhalla van Europa. ‘Schotland schrijft!’ juichten de kranten, en in boekhandels kon je je nauwelijks nog een weg banen door de bergen verzamelbundels met werk van Schotse schrijvers. The Picador Book of Contemporary Scottish Fiction, Ahead of its Time, New Scottish Writing, het is maar een kleine greep uit het aanbod, want, zoals schrijver (en uitgever) Kevin Williamson in het voorwoord van het onlangs verschenen Rovers Return schrijft: ‘In de uitgeverswereld kun je, net als in de filmindustrie, van één ding zeker zijn: als er een hype is, van wat voor aard ook, zijn luie uitgevers de eerste om zich op de golven ervan te laten meevoeren.’

Dirk-jan Arensman, 13 januari 1999

Dichters & Denkers

De huur betalen totdat…

DE CARRIERE van de Amerikaanse schrijver Jay McInerney heeft langzamerhand wat van een rit in een achtbaan. Weliswaar een met een onkarakteristiek heftig eerste stuk, maar toch. In 1984 betrad hij de literaire scene met de roman Bright Lights, Big City, en meteen was hij een ster. ‘De stem van zijn generatie’, samen met Bret Easton Ellis, de leider van de fameuze bratpack.

Dirk-jan Arensman, 2 december 1998

Golem superman

‘WIE KAN ZEGGEN dat hij iets weet over de Golem?’ Het lijkt een vreemde uitspraak in een roman die Der Golem heet, maar met die ene vraag vatte Gustav Meyrink in 1915 de geschiedenis van deze mythische figuur uit de joodse traditie eigenlijk nog het beste samen. Hoe ongelooflijk veel er voor en na Meyrink ook over de golem werd geschreven, hij bleef wat hij was: even ongrijpbaar als dubbelzinnig.

Dirk-jan Arensman, 18 november 1998

Dichters & Denkers

Draagbare gelukzaligheid

ZELFS WIE de meeste varianten alleen uit de tweede hand kent, weet dat opiaten dingen mogelijk maken die normaal gesproken buiten ons bereik liggen. Je kunt zonder aanwijsbare reden onbedaarlijk blijven lachen, nachtenlang dansen of je een avond kostelijk vermaken met het staren naar een blinde muur. Maar er is één ding dat bij dit alles vrijwel onmogelijk blijft: het aan ‘niet-ingewijden’ uitleggen wat er tijdens een trip precies met je gebeurt, hoe die euforie voelt of wat die muur nou zo fascinerend maakt.

Dirk-jan Arensman, 26 augustus 1998

Dichters & Denkers

De wraak van de slagersjongen

JE KUNT BOEKEN en hun schrijvers natuurlijk in een oneindige reeks categorieën indelen, maar een van de meest betrouwbare tweedelingen is toch deze: je hebt boeken die zich goed laten verfilmen, en je hebt goede boeken. Een voorbeeld. Elk boek van John Grisham of Michael Crichton mag zonder enig bezwaar tot rolprent worden omgetoverd - desnoods alle 38 met Harrison Ford in de hoofdrol - maar toen een Amerikaanse regisseur een paar jaar geleden voorstelde om een film te gaan maken naar The Catcher in the Rye, moest er toch echt iemand op zijn rem gaan staan, en het liefst een beetje hardhandig. Holden Caulfield is geen romanpersonage waarvan je het verhaal zo maar even kan uitbeelden; hij moet het vertellen. Met zijn eigen, onvergetelijke stem, die Salinger en (zonderlinge kluizenaar of niet) alleen Salinger kon laten spreken.

Dirk-jan Arensman, 15 juli 1998

Dichters & Denkers

Een student van de hel

Charles Bukowski heeft zijn eigen dood overleefd. Hoewel de cultheld in 1994 stierf, publiceert hij elk jaar nog een ‘nieuw’ boek. Hoe doder Hank, hoe beter zijn werk. Het beste heeft de kampioen van de underdogs voor het laatst bewaard.

Dirk-jan Arensman, 17 juni 1998

De Groene Amsterdammer

Onafhankelijk weekblad sinds 1877

  • home
  • deze week
  • zoeken
  • abonneren
  • donatie
  • over
  • service