Deze winter plaatste ik in Google Maps een kruisje bij een oase in de buurt van de Sahara. Daarna stapte ik met mijn vrouw in ons kampeerbusje en reed er praktisch non-stop naartoe.

Dirk Vis en Willem Sjoerd van Vliet bezochten elf weken lang de exposities rond het thema ‘lightness’ in Mediamatic. Ze sluiten hun expo-blog deze week af met het post-apocalyptische werk van Jimmy Cauty, dat speels en serieus tegelijk is.

Op de nieuwste expo van Mediamatic kijken Dirk Vis en Willem Sjoerd van Vliet naar wat suiker ís. Ze eten knettersnoep. En bekijken de suikerlandschappen in Candy Lab. Ja, suiker is de heroïne van vandaag.

Tussen 2005 en 2008 was de Britse kunstenaar Damien Hirst op de toppen van zijn succes met zijn zakenmodel voor de kunst. Hij kreeg recordprijzen voor werken als The Physical Impossibility of Death in the Mind of Someone Living (de haai op sterk water) en leidde een steeds groter wordend legertje van assistenten.

Eerder deze week zagen we de seizoensfinale van Game of Thrones en vandaag staan we in een houten decor van een feeënlandschap dat er tegelijkertijd geschilderd en computerachtig uitziet.

De jonge gravin Natasja Rostova uit Oorlog en vrede is Leo Tolstojs ideale vrouw, ze is geïnteresseerd en impulsief. Als zij en haar broer Nikolai halverwege de roman door hun ‘oom’ uitgenodigd worden om naar zijn huisje in het bos te komen, stemmen ze toe.

Dirk Vis en Willem Sjoerd van Vliet bezoeken deze week het Bureau voor Hogere Zaken. Een openbare plek, een soort Albert Heijn-aangeboden-&-gezocht-bord voor spirituele aangelegenheden.

Toen Giel Beelen vorige week het wereldrecord non-stop radiomaken op 198 uur zette, zei hij dat hij verkeerde in ‘een euforische staat van ontbinding’.

Het is zonde dat de zeepbel geassocieerd wordt met instortende huizenmarkten en over het paard getilde internetbedrijven. De zeepbel is veel mooier dan een dotcom-bubble.