In alle postcommunistische landen wordt het landschap gemarkeerd door verwoeste of verwaarloosde constructies. De monumentale ‘betonnen slapers’ kunnen rekenen op veel belangstelling van liefhebbers van het socialistisch modernisme. In Kroatische kuuroorden bespeur je nog iets van de oude communistische utopie.

De huid kent in de werkelijkheid en in de cultuur vele gedaanten. Gebalsemd, getatoeëerd, uitgerekt, gekrompen, als kledingstuk of tas… En de ‘organ snatchers’ komen niet meer uit de ruimte.

In onze huidige cultuur is geen plaats meer voor zelfstandig denken, verbeelding, intuïtie, opstandigheid en de bereidheid om risico’s te nemen. De almachtige markt heeft elk artistiek verzet gebroken.