Er zijn monumenten tegen de onderdrukking en voor de vrijheid en over van alles. Maar er is in Nederland nog steeds geen monument tegen de slavernij. Pas als dat er wel is, schrijft Frank Martinus Arion, kan Nederland beginnen met een echte verwerking van het eigen barbaarse verleden. Het moet in brons, de kleur van de keerzijde van de Gouden Eeuw. ..LE HET IDEE dat Nederland een helend gebaar moet maken naar de volkeren waartegen het misdaden tegen de mensheid heeft gepleegd, met name de slavernij, was jarenlang een aarzelende vraag bij me. Het werd voor het eerst een zekerheid toen ik in de jaren zeventig als medewerker voor de klassieke zeventiende-eeuwse letterkunde verbonden was aan de Universiteit van Amsterdam. Aan de manier waarop de studenten mij aankeken als ze aan het begin van de colleges binnenkwamen, merkte ik hun verwarring. Het was duidelijk dat ze niet verwacht hadden in het heiligdom van de zogenaamde Gouden Eeuw geconfronteerd te worden met een zeer concreet gevolg van die Gouden Eeuw: een bruine allochtoon.